คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 42/2509

อุทธรณ์คำสั่งที่ศาลไม่รับอุทธรณ์ ต้องยื่นภายใน 10 วัน ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234 หากยื่นเกินกำหนด แต่ศาลอุทธรณ์ก็สั่งให้รับอุทธรณ์ไว้พิจารณาศาลอุทธรณ์ก็มีอำนาจยกอุทธรณ์นั้นในภายหลังได้ส่วนที่ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 236 บัญญัติว่า คำสั่งของศาลอุทธรณ์ที่ให้รับหรือปฏิเสธไม่รับอุทธรณ์เป็นที่สุดนั้นหมายความเพียงว่าจะฎีกาต่อไปไม่ได้เท่านั้นมิได้หมายความเลยไปถึงว่าแม้คำสั่งที่สั่งให้รับอุทธรณ์ไม่ชอบด้วยกฎหมายศาลอุทธรณ์จะแก้ไขอะไรไม่ได้เสียเลย

ศาลพิพากษาให้จำเลยเป็นบุคคลล้มละลาย บริษัทเคี่ยนหงวน(ประเทศไทย) จำกัด ขอรับชำระหนี้ เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์เห็นควรให้ได้รับชำระหนี้ ศาลชั้นต้นอนุมัติตามความเห็นนั้นเมื่อวันที่ 14 มิถุนายน 2506 จำเลยยื่นอุทธรณ์วันที่ 16 กันยายน 2506 (ฟังคำสั่ง 15 สิงหาคม 2506 วันที่ 15 กันยายน 2506 เป็นวันอาทิตย์) ศาลชั้นต้นสั่งว่ายื่นเกิน 14 วัน จึงให้ยก ตามพระราชบัญญัติล้มละลาย มาตรา 146

จำเลยอุทธรณ์คำสั่งเมื่อวันที่ 16 ตุลาคม 2506

ศาลอุทธรณ์สั่งให้รับอุทธรณ์

เมื่อศาลชั้นต้นรับอุทธรณ์แล้ว ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่า อุทธรณ์คำสั่งมิได้ยื่นภายใน 10 วัน ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234 จึงให้ยกอุทธรณ์ของจำเลย

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า อุทธรณ์คำสั่งที่ไม่รับอุทธรณ์ ต้องยื่นภายใน 10 วัน ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234 จะนำอายุความตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 229 มาใช้มิได้ และแม้ศาลอุทธรณ์จะสั่งให้รับอุทธรณ์ของจำเลยไว้แล้ว เมื่อปรากฏว่าคำร้องอุทธรณ์คำสั่งยื่นเกินกำหนด ไม่ชอบด้วยกฎหมาย ศาลอุทธรณ์ก็มีอำนาจยกอุทธรณ์นั้นเสียได้ ส่วนที่ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 236 บัญญัติว่า คำสั่งของศาลอุทธรณ์ให้เป็นที่สุดนั้นหมายความเพียงว่า จะฎีกาต่อไปไม่ได้เท่านั้น มิได้หมายความเลยไปว่าถึงแม้คำสั่งที่สั่งให้รับอุทธรณ์ไม่ชอบด้วยกฎหมาย ศาลอุทธรณ์จะแก้ไขอะไรไม่ได้เสียเลย

พิพากษายืน