คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 420/2485

คำให้การชั้นสอบสวนซึ่งให้การโดยเข้าใจว่าตนอยู่ในฐานะเป็นผู้ต้องหานั้น ไม่เป็นผิดฐานเบิกความเท็จ.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยแจ้งความเท็จต่อพนักงานสอบสวนว่าจำจำเลยในคดีดำที่ ๑๐๔๖/๒๔๘๔ ได้ว่าเป็นคนร้ายปล้นทรัพย์ ซึ่งเป็นความเท็จ ขอให้ลงโทษ ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุกจำเลย ๖ เดือนตามกฎหมายที่โจทก์ฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าตามพฤติการณ์ที่ได้ความยังไม่พอฟังว่าจำเลยรู้ตัวดีในขณะให้การชั้นสอบสวนว่า ให้การในฐานะพะยานมิใช่ผู้ต้องหา เพราะปรากฏว่าจำเลยถูกจับล่ามโซ่ไว้ รุ่งขึ้นก็ถูกมาให้การ จำเลยน่าจะยังสำคัญตนอยู่ว่าอยู่ในฐานะผู้ต้องหา จึงยังไม่ควรเอาผิดแก่จำเลย พิพากษายืน