คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 425/2496

โจทก์อุทธรณ์คำสั่งศาลชั้นต้นที่สั่งไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์โดยอ้างว่า ไม่แก้ไขอุทธรณ์ตามคำสั่งจนเลยกำหนดเวลาแล้วนั้นเมื่อศาลอุทธรณ์เห็นว่าโจทก์ยื่นอุทธรณ์ที่แก้ไขใหม่ภายในกำหนดเวลา จึงยกคำสั่งศาลชั้นต้น ให้ศาลชั้นต้นตรวจสั่งอุทธรณ์ของโจทก์ที่ยื่นมาใหม่นั้นถือว่าเป็นคำสั่งระหว่างพิจารณาของศาลอุทธรณ์จำเลยจะฎีกาทันทีไม่ได้

คดีนี้ โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้ง 3 ฐานเบิกความเท็จตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 156

จำเลยทั้ง 3 ปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์

โจทก์อุทธรณ์ ศาลชั้นต้นสั่งให้คืนอุทธรณ์ไปแก้ไขและทำมาใหม่ภายใน 5 วัน ครั้นครบกำหนด ยังมิได้รับอุทธรณ์ที่แก้ไขใหม่จึงสั่งไม่รับอุทธรณ์

โจทก์อุทธรณ์คำสั่ง

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า โจทก์ยังไม่ทราบคำสั่งศาลชั้นต้นที่สั่งคืนอุทธรณ์ จึงยกคำสั่งศาลชั้นต้น ให้ศาลชั้นต้นตรวจสั่งอุทธรณ์ที่โจทก์นำมายื่นใหม่ ตามมาตรา 198, 223 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา

จำเลยทั้ง 3 ฎีกา

ศาลฎีกา เห็นว่า ที่ศาลอุทธรณ์ให้รับอุทธรณ์โจทก์นั้น เป็นคำสั่งระหว่างพิจารณาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 196 จำเลยจึงไม่มีสิทธิฎีกาได้

ให้ยกฎีกาจำเลยเสีย