คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 427/2472

ศาลเดิมฟังว่าบาดแผลสาหัสจำคุก 2 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ว่าไม่สาหัสจำคุก 1 ปี เป็นแก้ไขเล็กน้อย ผู้ถูกทำร้ายถึงทุพลภาพมีอาการทนทุกข์เวทนากล้าไม่สามารถหาเลี้ยงชีพได้เกินกว่า 20 วันหรือไม่นั้นเป็นข้อเท็จจริงฎีกาไม่ได้ เทียบฎีกาที่221/68

คดีนี้ศาลเดิมฟังว่าเป็นบาดแผลสาหัสตาม ม.๒๕๖ ข้อ ๘ ให้จำคุกจำเลย ๒ ปี แต่ศาลอุทธรณ์แก้ว่าบาดแผลไม่ถึงสาหัสให้จำคุก ๑ ปีตาม ม.๒๕๔

จึงมีปัญหาว่า โจทก์จำทูลเกล้า ฯ ถวายฎีกาได้หรือไม่

ศาลฎีกาเห็นว่า ๑. ที่ศาลอุทธรณ์แก้ศาลเดิมเป็นแต่เพียงแก้ไขเล็กน้อย มิใช้เป็นข้อสำคัญตามความหมายแห่ง พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ ม.๓ ( ฎีกาที่ ๒๒๑/๖๘ ) แล ๒ . ปัญหาในข้อที่ว่าเจ้าทุกข์ได้ถูกทำให้ถึงความทุพลภาพมีอาการประกอบด้วยทุกขเวทนากล้าไม่สามารถหาเลี้ยงชีพได้โดยปรกติเกินกว่า ๒๐ วันหรือไม่นั้น ก็ต้องอาศัยคำพะยานของตัวเจ้าทุกข์ซึ่งเป็นปัญหาในข้อเท็จจริง ฎีกาไม่ได้ จึงให้ยกฎีกาโจทก์เสีย