คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 427/2483

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยปล้นทรัพย์ทางพิจารณาได้ ความว่าจำเลยทำการลักทรัพย์ ศาลลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ได้

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานปล้นทรัพย์ แต่ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยมีผิดเพียงฐานลักทรัพย์

ศาลชั้นต้นเห็นว่าจะลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ได้ จึงพิพากษาลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๒๙๔

จำเลยฎีกาว่า คดีเช่นนี้ศาลควรยกฟ้องโจทก์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๙๒

ศาลฎีกาเห็นว่า ความผิดฐานปล้นทรัพย์เป็นการกระทำหลายอย่างรวมกัน กล่าวคือ (๑) กระทำการลักทรัพย์ (๒) ด้วยใช้กำลังทำร้ายหรือขู่เข็ญว่าจะทำร้ายเขา (๓) มีพรรคพวกตั้งแต่ ๓ คนขึ้นไป และมีสาตราวุธไปด้วยการลักทรัพย์เป็นการกระทำอย่างหนึ่งซึ่งเป็นความผิดในทางอาญาได้อยู่ในตัวเองตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๙๒ วรรค ๕ ศาล ลงโทษจำเลยได้จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์