คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 4297/2534

วันนัดสืบพยานจำเลยซึ่งมีหน้าที่นำสืบก่อน จำเลยมาศาล ส่วนโจทก์ไม่ได้ไปศาลเจ้าของคดีตามนัด แต่โจทก์ได้ยื่นคำร้องขอเลื่อนคดีต่อศาลแพ่งอันเป็นศาลที่โจทก์และทนายโจทก์มีภูมิลำเนาอยู่ อ้างเหตุว่าทนายโจทก์ป่วยโดยมีใบรับรองแพทย์และความเห็นของแพทย์แนบไปด้วยศาลแพ่งจึงสั่งให้โจทก์เลื่อนคดีและได้แจ้งให้ศาลเจ้าของคดีทราบอันเป็นกระบวนพิจารณาที่ศาลแพ่งมีอำนาจทำได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 10 ดังนี้ เป็นกรณีที่โจทก์ได้ร้องขอเลื่อนคดีหรือแจ้งเหตุขัดข้องที่ไม่ไปศาลเสียก่อนลงมือสืบพยานไม่ถือว่าโจทก์ขาดนัดพิจารณา ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 197 วรรคสอง แม้โจทก์มิได้ยื่นบัญชีระบุพยานไว้ก่อนวันสืบพยาน 3 วันก็ตาม เมื่อปรากฏว่าศาลเจ้าของคดีสั่งว่าโจทก์ขาดนัดพิจารณาก่อนทราบคำสั่งของศาลแพ่งดังกล่าว จึงเป็นการสั่งไปโดยผิดหลง ศาลเจ้าของคดีมีอำนาจสั่งเพิกถอนคำสั่งนั้นได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 27.

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ในฐานะผู้ค้ำประกันได้ชำระหนี้แทนจำเลยโจทก์จึงเป็นผู้รับช่วงสิทธิมีสิทธิไล่เบี้ยเอาเงินที่โจทก์ชำระแทนจำเลยได้ ขอให้บังคับจำเลยชำระเงิน 132,177.70 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ย

จำเลยให้การว่า โจทก์กับนายพูนสินเป็นเจ้าของร้านเบต้าเมนูแฟคเจอริ่งได้ตกลงกันให้จำเลยเป็นเจ้าของร้านดังกล่าวแทน โดยให้จำเลยเป็นผู้ทำสัญญากู้เงินจากธนาคารแทนและให้โจทก์เป็นผู้ค้ำประกันจำเลยจึงทำสัญญากู้ในนามนายพูนสิน จำเลยจึงเป็นเพียงตัวแทนของนายพูนสิน ขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้น พิพากษาให้จำเลยชำระเงิน 108,639.21 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ย

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า สำหรับปัญหาที่ว่า การที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้เพิกถอนกระบวนพิจารณาในวันที่ 23 พฤษภาคม 2529 และให้ดำเนินกระบวนพิจารณาใหม่ชอบด้วยวิธีพิจารณาหรือไม่นั้น เห็นว่าประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 197 วรรคสอง บัญญัติว่า"ถ้าคู่ความฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่มาศาลในวันสืบพยาน และมิได้ร้องขอเลื่อนคดีหรือแจ้งเหตุขัดข้องที่ไม่มาศาลเสียก่อนลงมือสืบพยานให้ถือว่าคู่ความฝ่ายนั้นขาดนัดพิจารณา" ในคดีนี้แม้โจทก์จะไม่ได้ไปศาลเจ้าของคดี แต่โจทก์ก็ได้ยื่นคำร้องขอเลื่อนคดีต่อศาลแพ่งอันเป็นศาลที่โจทก์และทนายโจทก์มีภูมิลำเนาอยู่ อ้างเหตุว่าทนายโจทก์ป่วยโดยมีใบรับรองแพทย์และความเห็นของแพทย์แนบไปด้วย ศาลแพ่งจึงสั่งอนุญาตให้โจทก์เลื่อนคดีและได้แจ้งให้ศาลเจ้าของคดีทราบอันเป็นกระบวนพิจารณาที่ศาลแพ่งมีอำนาจทำได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 10 จึงเป็นกรณีที่โจทก์ได้ร้องขอเลื่อนคดีหรือแจ้งเหตุขัดข้องที่ไม่ไปศาลเสียก่อนลงาือสืบพยานแล้ว จึงไม่ถือว่าโจทก์ขาดนัดพิจารณาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา197 วรรคสอง แม้โจทก์จะมิได้ยื่นบัญชีระบุพยานไว้ก่อนวันสืบพยาน3 วัน ตามกฎหมายด้วยก็ตาม ที่ศาลชั้นต้นสั่งว่าโจทก์ขาดนัดพิจารณาก่อนทราบคำสั่งของศาลแพ่งที่อนุญาตให้โจทก์เลื่อนคดีนั้นจึงเป็นการสั่งไปโดยผิดหลง ศาลชั้นต้นมีอำนาจสั่งเพิกถอนคำสั่งที่ผิดหลงนั้นเสียได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 27 ส่วนปัญหาที่ว่าทนายโจทก์ป่วยจริงหรือไม่นั้น เมื่อศาลชั้นต้นเห็นว่าคำร้องของโจทก์ที่ขอเลื่อนคดีต่อศาลแพ่งจนศาลแพ่งอนุญาตให้เลื่อนคดีแล้วนั้นมีหลักฐานเชื่อถือได้ ศาลชั้นต้นย่อมมีอำนาจใช้ดุลพินิจสั่งให้งดไต่สวนเสียได้ คำสั่งของศาลชั้นต้นจึงชอบด้วยกระบวนพิจารณาแล้ว

พิพากษายืน.