คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 431/2492

โจทก์ฟ้องกล่าวว่า โจทก์ตกลงซื้อนาจากจำเลย ชำระราคาแล้ว และเข้าครอบครองตลอดมา หลักฐานการจะซื้อขายอยู่ที่ทำการสหกรณ์ ยังไม่ได้โอนกันตามระเบียบ จึงฟ้องขอให้จำเลยโอนขาย ฟ้องดังนี้ตีความได้ว่า สัญญาระหว่างโจทก์จำเลย เป็นสัญญาจะซื้อขาย.

ฟ้องมีข้อความว่า โจทก์ตกลงซื้อที่นาแปลงหนึ่งจากจำเลยชำระราคาแล้ว และเข้าครอบครองตลอดมา หลักฐานการจะซื้อขายปรากฎอยู่ที่ทำการสหกรณ์ จึงยังไม่ได้โอนกันตามระเบียบ โจทก์จึงฟ้องขอให้จำเลยโอนขาย จำเลยให้การว่าไม่ได้โอนขายนาให้โจทก์ ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยขายมาให้โจทก์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา,

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่จำเลยฎีกาว่าตามฟ้องต้องตีความว่าเป็นสัญญาซื้อขายเด็ดขาด เมื่อไม่ได้ทำเป็นหนังสือ และจดทะเบียนจึงเป็นโมฆะนั้น ศาลฎีกาเห็นว่า ตามฟ้องต้องตีความว่า สัญญาระหว่างโจทก์,จำเลยเป็นสัญญาจะซื้อขาย ฟ้องตอนท้ายยังย้ำว่า เป็นการจะซื้อขาย และอ้างหลักฐาน ณ ที่ทำการสหกรณ์ด้วย หาใช่สัญญาซื้อขายเด็ดขาดไม่

พิพากษายืน.