คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 440/2530

จำเลยใช้ไม้ไผ่ผ่า ซีก ขว้างผู้เสียหายโดยไม่ปรากฏว่าเป็นไม้ไผ่ขนาดใดและเพียงแต่ใช้มือตบ ตีผู้เสียหายเท่านั้น ลักษณะบาดแผลเป็นรอยถลอกไม่มีโลหิตไหล กับมีรอยบวมถ้า กดจึงจะเจ็บ ซึ่งอาจหายเป็นปกติได้เร็วกว่า 5 วัน เป็นการทำร้ายร่างกายผู้อื่นแต่ไม่ถึงขนาดเกิดอันตรายแก่กาย.

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายผู้อื่นจนได้รับอันตรายแก่กายตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295

จำเลยให้การสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามฟ้อง จำคุก 2 เดือนรับลดกึ่งคงจำคุก 1 เดือน ให้เปลี่ยนโทษจำคุกเป็นกักขังแทน

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "จำเลยเพียงแต่ใช้ไม้ไผ่ผ่าซีกขว้างผู้เสียหายโดยไม่ปรากฏว่าไม้ไผ่ดังกล่าวมีขนาดใหญ่เล็กเพียงใดส่วนการใข้กำลังประทุษร้ายก็เป็นเพียงใช้มือตบตีเท่านั้น บาดแผลที่ผู้เสียหายได้รับทั้ง 2 แห่งก็เป็นเพียงรถถลอดซึ่งไม่มีโลหิตไหล อีกแห่งหนึ่งก็เป็นเพียงบวม ถ้ากดลงตรงที่บวมจึงจะมีอาการเจ็บและจะรักษาหายได้ในเวลาประมาณ 5 วัน ก็เป็นเพียงการคาดคะเนของแพทย์ซึ่งเป็นความจริงอาจจะหายเป็นปกติภายในเวลาไม่ถึงกำหนดตามที่แพทย์กะประมาณไว้ก็ได้ เมื่อพิเคราะห์ถึงการกระทำของจำเลยและลักษณะของบาดแผลที่ผู้เสียหายได้รับประกอบกันแล้ว ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยคงมีความผิดฐานทำร้ายร่างกายผู้อื่นโดยไม่ถึงกับเป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่กายหรือจิตใจตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 391 เท่านั้น"

พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 391 เท่านั้น"

พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 391 ปรับ 500 บังคับค่าปรับตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 29,30.