คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 442/2502

บาดแผลของผู้ตายที่ถูกจำเลยแทงแม้จะเนื่องจากการรักษาบาดแผลไม่ดีเพราะบาดแผลเน่าจึงเป็นพิษก็ดีแต่ก็เป็นผลธรรมดาอันสืบเนื่องจากการกระทำของจำเลยจำเลยมีผิดฐานฆ่าคนโดยไม่เจตนา(อ้างฎีกาที่ 437/2500)

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานสมคบฆ่าคนโดยเจตนา

จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยที่ 1 มีความผิดฐานฆ่าคนโดยไม่เจตนาตามมาตรา 251 จำคุก 7 ปี จำเลยที่ 2 มีผิดฐานทำร้ายร่างกายตามมาตรา 338(3) จำคุก 1 เดือน

โจทก์ร่วมและจำเลยที่ 1 อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยที่ 1 ฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยที่ 1 เป็นผู้ทำร้ายผู้ตายจริงส่วนบาดแผลของผู้ตายที่ถูกจำเลยที่ 1 แทง แม้จะเนื่องจากการรักษาบาดแผลไม่ดี เพราะบาดแผลเน่าจึงเป็นพิษก็ดี แต่ก็เป็นผลธรรมดาอันสืบเนื่องจากการกระทำของจำเลยที่ 1

พิพากษายืน