คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 443/2472

ศาลเดิมวาง ม.251-55-53 จำคุก 4 ปี ศาลอุทธรณ์แก้วาง ม.251 แล 55 เท่านั้นจำคุก 4 ปี 8 เดือน โจทก์ฎีกาข้อเท็จจริงไม่ได้

ทางพิจารณาได้ความว่า ด.ผู้ตายเมาสุราเดิรไปโดนจำเลยและต่อยจำเลยก่อน จำเลยจึงต่อยและแทง ด.ไปทีหนึ่งแล้วก็หนีไป ด.ขาดใจตายในวันรุ่งขึ้นศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยมีผิดตาม ม.๒๕๑-๗๒-๕๕ และ ๕๓ ให้จำคุก ๔ ปี

ศาลอุทธรณ์ตัดสินว่าจำเลยมีผิดตาม ม.๒๕๑-๗๒-๕๕ เท่านั้นให้จำคุก ๔ ปี ๘ เดือน และให้ยกข้อที่ลงโทษจำเลยฐานป้องกันตัวเกินแก่เหตุ ( ๕๓ ) เสีย

ปัญหามีว่าโจทก์จะถวายฎีกาได้หรือไม่ ( โดยโจทก์ฎีกาว่า จำเลยควรมีผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตาม ม.๒๔๙ ซึ่งเป็นปัญหากฎหมายและไม่ควรลดฐานยั่วโทษะ )

ศาลฎีกาเห็นว่า ในฎีกาโจทก์กล่าวว่าจำเลยฆ่า ด.ตายโดยเจตนา และว่าศาลไม่ควรลงโทษจำเลยฐานกระทำด้วยถูกยั่วโทษนั้นเป็นข้อเท็จจริง ฎีกาไม่ได้ตาม พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ ม.๓ ให้ยกฎีกาโจทก์เสีย