คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 443/2502

ตามกฎหมายจีนว่าด้วยสัญชาติฉบับลงวันที่ 9 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1929 หญิงต่างประเทศสมรสกับคนสัญชาติจีน ยังหาได้เข้าถือสัญชาติจีนทีเดียวไม่ นอกจากทำคำร้องยื่นต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ขอถือเอาสัญชาติจีนและได้รับอนุมัติจากกระทรวงมหาดไทยจีนด้วย จึงจะมีสัญชาติจีนตามสามีได้

หญิงไทยแต่งงานกับชายสัญชาติจีนยังไม่ขาดจากสัญชาติไทย เพราะยังมิได้ขอเข้าถือเอาสัญชาติจีนตามสามีแม้จะขอใบสำคัญประจำคนต่างด้าวไว้ ย่อมไม่เป็นการรับใบสำคัญตามกฎหมายว่าด้วยการทะเบียนต่างด้าวและไม่ขาดจากสัญชาติไทยตาม มาตรา 16ทวิ พ.ร.บ. สัญชาติ (ฉบับที่2) พ.ศ. 2496 เพราะกฎหมายฉบับนี้ถูกยกเลิกโดย พ.ร.บ. สัญชาติ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2499แล้ว และเป็นกรณีไม่มีการสมัครใจ จึงไม่มีความผิดฐานไม่ต่ออายุใบสำคัญประจำคนต่างด้าว (อ้างฎีกาที่ 1576 - 1590 / 2498)

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเสียสัญชาติไทยไปเป็นคนต่างด้าว โดยทำการสมรสกับบุคคลสัญชาติจีนและมีใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวตามกฎหมาย ใบต่างด้าวหมดอายุ จำเลยไม่แจ้งต่อนายทะเบียนภายในกำหนดเวลา ขอให้ลงโทษ

จำเลยต่อสู้ว่า เป็นคนสัญชาติไทย ไม่ใช่คนต่างด้าว

ศาลชั้นต้นสืบพยานโจทก์แล้วงดสืบพยานและพิพากษายกฟ้อง ศาลฎีกาพิพากษากลับ ศาลอุทธรณ์และศาลชั้นต้น ให้ศาลชั้นต้นสืบพยานและพิพากษาใหม่

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามหนังสือกระทรวงการต่างประเทศถึงกระทรวงมหาดไทย ที่ม. ๕๕๔๕/๒๕๘๑ ว่า ตามกฎหมายจีนว่าด้วยสัญชาติของคนจีนฉบับลงวันที่ ๕ กุมภาพันธ์ ค.ศ. ๑๙๒๙ หญิงต่างประเทศสมรสกับคนจีนยังหาถือสัญชาติจีนทีเดียวไม่ นอกจากจะทำคำร้องยื่นต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ขอเข้าถือสัญชาติจีนด้วย จึงจะมีสัญชาติจีนตามสามี จำเลยยังไม่มีการสมัครใจเข้าถือสัญชาติจีนหรือสละสัญชาติไทย กระรับใบสำคัญประจำคนต่างด้าว ตามกฎหมายว่าด้วยการทะเบียนคนต่างด้าว ตามมาตรา ๑๖ วิ ของ พ.ร.บ. สัญชาติ (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๔๙๖ นั้น กฎหมายฉบับนี้ได้ถูกยกเลิกโดย พ.ร.บ. สัญชาติ (ฉบับที่ ๓) พ.ศ. ๒๔๙๙ แล้ว จำเลยยังเป็นคนสัญชาติไทยอยู่

พิพากษายืน