คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 446/2512

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ 2 เป็นภรรยาของโจทก์ ได้ทำนิติกรรมยกที่ดินซึ่งเป็นสินบริคณห์ให้จำเลยที่ 1 โดยไม่ได้รับอนุญาตจากโจทก์ และโจทก์ได้บอกล้างแล้วขอให้ศาลแสดงว่านิติกรรมเป็นโมฆะ จำเลยต่อสู้ว่าจำเลยที่ 2 ไม่ได้เป็นภรรยาของโจทก์ และมีอำนาจทำนิติกรรมนั้นได้ เป็นคดีที่มีคำขอให้ปลดเปลื้องทุกข์ที่อาจคำนวณเป็นราคาเงินได้

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นสามีของจำเลยที่ ๒ จำเลยที่ ๒ได้จดทะเบียนโอนที่ดินอันเป็นสินบริคณห์ให้แก่จำเลยที่ ๑ โดยไม่ได้รับความยินยอมจากโจทก์และจำเลยที่ ๑ ได้เอาที่ดินนั้นไปจำนองต่อบุคคลที่สาม โจทก์ได้บอกล้างนิติกรรมระหว่างจำเลยที่ ๑ และที่ ๒แล้ว ขอให้ศาลแสดงว่านิติกรรมดังกล่าวและการจำนองเป็นโมฆะ

จำเลยทั้งสองต่อสู้ว่าจำเลยที่ ๒ มิได้เป็นภรรยาของโจทก์จึงมีสิทธิจัดการทรัพย์สินของตนเองได้ และต่อสู้ประการอื่น ๆ อีก

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า คดีนี้เป็นคดีที่มีคำขอปลดเปลื้องทุกข์ที่อาจคำนวณเป็นราคาเงินได้ ให้เรียกค่าขึ้นศาลตามราคาที่ดินคือ๕๐๐,๐๐๐ บาท แล้วต่อมาได้พิพากษาให้โจทก์ชนะคดี

จำเลยที่ ๑ แต่ผู้เดียวอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยที่ ๑ ฎีกาว่าคดีนี้เป็นคดีที่มีคำขอปลดเปลื้องทุกข์ที่ไม่อาจคำนวณเป็นเงินได้

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยที่ ๑ เองได้ให้การไว้ว่าที่ดินพิพาทมีราคา ๕๐๐,๐๐๐ บาท เพิ่งมาเกี่ยงเมื่อจำเลยแพ้คดีแล้ว คือในชั้นอุทธรณ์และฎีกานี้ และคดีอย่างนี้เป็นคดีพิพาทด้วยทรัพย์ ซึ่งกำหนดราคาเป็นเงินได้ ไม่ใช่คดีไม่มีทุนทรัพย์

พิพากษายืน.