คดีนี้ได้ความว่าจำเลยเป็นนักโทษอยู่ในเรือนจำภาคขารโต จังหวัดยะลาเสพสุรามึนเมา ในงานทอดกฐินที่วัดมงคลนิคมธาราม ซึ่งเป็นวัดของเรือนจำ
ผู้ตายซึ่งเป็นผู้คุมได้พาจำเลยไปส่งที่พัก และด้วยความมึนเมา จำเลย จึงได้แทงผู้ตายถึงแก่ความตาย.
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๒๕๐ (๒).
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าคดีไม่เข้าลักษณะฆ่าเจ้าพนักงานผู้กระทำการตามหน้าที่ จึงพิพากษาแก้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๔๙.
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า จริงอยู่ในเรือนจำก็อาจพอถือได้ว่า ผู้ตายมีหน้าที่ควบคุมจำเลยในเวลาที่ควบคุมตามหน้าที่ แต่ข้อเท็จจริงในคดีนี้ ปรากฏว่า เป็นการบังเอิญที่ผู้ตาย ไปพบจำเลยเมาสุรา จึงพาไปส่งที่พัก ซึ่งเป็นการเห็นแก่จำเลย หาใช่ทำการควบคุมจำเลยในหน้าที่ผู้คุมไม่ เพราะจำเลยได้ออกนอกบริเวณเรือนจำ และมาอนุโมทนากฐินโดยลำพังของจำเลย ไม่ปรากฏว่าอยู่ในความควบคุมของผู้ใด จึงพิพากษายืน.