คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 449/2530

จำเลยจ้างโจทก์ให้สอนหนังสือนักเรียน จ่ายค่าจ้างเป็นรายเดือน และมีอำนาจออกระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงาน กำหนดวันเวลาสอนหนังสือ หากโจทก์ปฏิบัติฝ่าฝืนจำเลยมีอำนาจลงโทษได้ การที่จำเลยจ่ายค่าจ้างมิใช่หวังผลสำเร็จของการสอนหนังสือ แม้โจทก์จะมีอิสระในการสอนตามวิชาชีพ แต่ก็ต้องปฏิบัติตามระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานของจำเลยสัญญาจ้างระหว่างโจทก์จำเลยจึงเป็นสัญญาจ้างแรงงานมิใช่จ้างทำของ

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ทั้งหกเป็นลูกจ้างปฏิบัติหน้าที่ครูในโรงเรียนสงเคราะห์ศึกษาซึ่งนายเสรีบิดาจำเลยเป็นเจ้าของและผู้รับอนุญาตต่อมานายเสรีถึงแก่ความตาย จำเลยเป็นทายาทเข้าดำเนินกิจการแทน จำเลยเลิกจ้างโจทก์ทั้งหกโดยไม่มีความผิด ขอให้จ่ายค่าชดเชย

จำเลยให้การว่า จำเลยไม่ใช่นายจ้างของโจทก์ โจทก์ปฏิบัติผิดระเบียบข้อบังคับของโรงเรียน และการเป็นครูสอนหนังสือเป็นการจ้างทำของไม่ได้รับความคุ้มครองตามกฎหมายแรงงาน ขอให้ยกฟ้อง

ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชยแก่โจทก์ทั้งหกตามฟ้อง

จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา

ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า จำเลยจ้างโจทก์ทั้งหกให้สอนหนังสือนักเรียนโดยจ่ายค่าจ้างเป็นรายเดือน และจำเลยมีอำนาจออกระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงาน รวมทั้งกำหนดวันเวลาสอนหนังสือให้โจทก์ปฏิบัติได้หากโจทก์ปฏิบัติฝ่าฝืนจำเลยมีอำนาจลงโทษถึงขั้นเลิกจ้างได้ ทั้งการที่จำเลยจ่ายค่าจ้างให้โจทก์มิใช่หวังผลสำเร็จของการสอนหนังสือตามวิชาชีพที่ได้เรียนมา แต่ก็จะต้องปฏิบัติตามระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานที่จำเลยวางไว้ ดังนั้นสัญญาระหว่างจำเลยกับโจทก์จึงเป็นสัญญาจ้างแรงงานมิใช่สัญญาจ้างทำของ

พิพากษายืน.