โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ทำสัญญารับเหมาปลูกสร้างอาคารโรงเรียนให้แก่นายมานพ สุทธิเจริญ ตกลงกันว่า เมื่อโจทก์ปลูกสร้างเสร็จแล้ว การมอบหมายจะทำเป็นลายลักษณ์อักษร ต่อมาโจทก์ปลูกสร้างเสร็จยังไม่ทันส่งมอบให้นายมานพ จำเลยอ้างตนว่าเป็นเจ้าของโรงเรียนพาณิชการมักกะสัน และเป็นผู้ว่าจ้างนายมานพปลูกสร้าง จึงฟ้องขอให้ขับไล่และให้ใช้ค่าเสียหาย ฯลฯ
จำเลยให้การว่า จำเลยจ้างเหมานายมานพให้ปลูกสร้างในที่ ๆ จำเลยมีสิทธิครอบครอง โจทก์เป็นผู้รับเหมาช่วงจากนายมานพ ต้องเรียกค่ารับเหมาจากนายมานพ ฯลฯ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ฎีกาโจทก์ในปัญหาข้อกฎหมายที่ว่า ที่จำเลยเข้าไปใช้อาคารพิพาทเป็นโรงเรียนนั้น การกระทำของจำเลยเป็นการละเมิดต่อโจทก์หรือไม่ ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยไม่ได้เป็นคู่สัญญากับโจทก์ ในการที่โจทก์รับจ้างเหมาก่อสร้างอาคารกับนายมานพ สุทธิเจริญนั้น จำเลยไม่ได้เกี่ยวข้องรู้เห็นด้วย จำเลยเป็นเพียงผู้จ้างเหมานายมานพ สุทธิเจริญ ก่อสร้างอาคารพิพาท จึงเป็นคู่สัญญากับนายมานพ สุทธิเจริญ เท่านั้น เมื่อนายมานพ สุทธิเจริญ คู่สัญญาของจำเลยได้มอบอาคารพิพาทซึ่งก่อสร้างในที่ดินซึ่งจำเลยเช่ามาให้แก่จำเลยเป็นลายลักษณ์อักษรตามข้อตกลงในหนังสือสัญญาจ้างที่ทำไว้ต่อกัน จึงเป็นการที่จำเลยได้รับมอบอาคารพิพาทไว้โดยชอบและย่อมเป็นเหตุให้จำเลยมีสิทธิที่จะใช้อาการพิพาทได้โดยชอบด้วยกฎหมาย จำเลยไม่ได้เป็นคู่สัญญากับโจทก์ และทำผิดสัญญาต่อโจทก์อย่างไร และไม่ปรากฏว่าจำเลยได้ทำต่อโจทก์โดยผิดกฎหมาย จนเป็นเหตุให้โจทก์ได้รับความเสียหายประการอื่นอีก ฉะนั้น การที่จำเลยเข้าใช้อาคารพิพาทจึงไม่เป็นละเมิดต่อโจทก์ด้วยประการใด ๆ ส่วนการที่นายมานพ สุทธิเจริญ จะได้ทำสัญญากับโจทก์เกี่ยวกับอาคารพิพาทไว้ประการใดนั้น เป็นเรื่องระหว่างนายมานพกับโจทก์เท่านั้น ไม่เกี่ยวข้องถึงจำเลยซึ่งเป็นบุคคลภายนอก เมื่อนายมานพทำผิดสัญญาที่ทำไว้กับโจทก์ โจทก์ก็ต้องฟ้องร้องว่ากล่าวเอาแก่นายมานพ
พิพากษายืน