คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 454/2512

ประมวลกฎหมายอาญามาตรา 170 มุ่งหมายเอาโทษแก่ผู้ที่ขัดขืนหมายหรือคำสั่งศาลที่ให้มาให้ถ้อยคำ ให้มาเบิกความ หรือให้ส่งทรัพย์หรือเอกสารในการพิจารณาคดี. เป็นบทบัญญัติถึงการกระทำความผิดต่อศาลซึ่งเป็นเจ้าพนักงานในการยุติธรรม.

เหตุที่ศาลมีคำสั่งตัดพยานโจทก์เพราะไม่มาเบิกความตามหมายเรียกของศาลนั้น. โจทก์ไม่ใช่ผู้เสียหายโดยตรงจากการกระทำของพยานนั้น. โจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้องผู้ที่ขัดขืนหมายเรียกตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 170.

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยขัดขืนหมายเรียกของศาลที่เรียกจำเลยมาเบิกความเป็นพยานในการพิจารณาคดีอาญา เป็นเหตุให้ศาลอาญามีคำสั่งตัดพยานโจทก์และพิพากษายกฟ้องคดีโจทก์ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 170 ศาลแขวงพระนครเหนือไต่สวนมูลฟ้องแล้วให้ประทับฟ้อง จำเลยให้การปฏิเสธ ศาลแขวงพระนครเหนือพิจารณาแล้ว เห็นว่า โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องจำเลยฐานขัดขืนหมายเรียก พิพากษายกฟ้อง โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ประมวลกฎหมายอาญามาตรา 170 เป็นบทบัญญัติถึงการกระทำความผิดต่อศาลซึ่งเป็นเจ้าพนักงานในการยุติธรรมข้อที่โจทก์ฎีกาว่าโจทก์ได้รับความเสียหายจากการกระทำของจำเลยนั้นหาใช่องค์ประกอบความผิดในคดีนี้ไม่โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องขอให้ลงโทษจำเลย พิพากษายืน.