คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 455/2481

ความผิดตาม ม.158 ไม่หมายถึงเรื่องฟ้องเท็จศาลอย่างเดียว การฟ้องเรียนเท็จต่อเจ้าพนักงานตำรวจโดยระบุเจาะตัวผู้ถูกหา ก็เป็นผิดตามมาตรานี้

จำเลยรู้อยู่แล้วว่าเจ้าทุกข์เมาสุราเถื่อนไปอำเภอตามคำสั่งของผู้ใหญ่บ้านกับไปบอกตำรวจว่าเจ้าทุกข์มีสุราเถื่อนดังนี้ ต้องผิดฐานร้องเรียนเท็จตามมาตรา 158

อ้างฎีกาที่ 169/2479 และที่ 392/2480

ได้ความว่า ผ.นำสุราเถื่อนไปแจ้งความต่อผู้ใหญ่บ้านว่าจำเลยขายให้ผู้ใหญ่บ้านจึงให้ ผ.นำสุราไปส่งที่ว่าการอำเภอ จำเลยได้ไปบอกตำรวจว่า ผ.จะไปอำเภอมีสุราเถื่อนมาด้วยให้คอยจับ ตำรวจจับ ผ.ได้พร้อมทั้งสุราเถื่อน โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๑๑๘,๑๕๘,๑๕๙

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์

ศาลฎีกาตัดสินว่า ม.๑๕๘ ย่อมมุ่งหมายถึงการฟ้องและร้องเรียนด้วย แต่ต้องเจาะจงผู้ถูกกล่าวหาไว้ด้วย ในคดีนี้จำเลยแจ้งต่อตำรวจให้จับ ผ.ว่ามีสุราเถื่อน ซึ่งที่จริงจำเลยรู้แล้วว่า ผ.เอาสุราเถื่อนไปอำเภอตามคำสั่งผู้ใหญ่บ้าน ย่อมเป็นการร้องเรียนเท็จต่อตำรวจว่า ผ.มีสุราเถื่อนอันเป็นผิดกฎหมายได้ จำเลยจึงควรมีผิดตาม ม.๑๕๘ ตามนัยฎีกาที่ ๑๖๙/๒๔๗๙ และที่ ๓๙๒/๒๔๘๐