ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยมีผิดฐานทำอนาจารตาม ม. ๓๓๗ ข้อ ๒ ให้ปรับ จำเลย ๕๐ บาท
ศาลอุทธรณ์ตัดสินว่าจำเลยมีผิดตามม. ๒๔๖ ให้จำคุกจำเลย๑ เดือน แต่ให้ยกอาชญาจำคุกจำเลยเสียตาม ม. ๔๐ คงให้ปรับจำเลยสถานเดียว
โจทก์ฎีกาข้อกฎหมายว่า การที่ศาลจะยกเว้นอาชญา จำคุกจำเลยตาม ม. ๔๐ นั้น จำเลยจะต้องได้รับความลดหย่อนจากมาตราอื่นจนเหลืออาชญา จำคุก ๑ เดือน จึงจะยกอาชญาจำคุกเสียได้
ศาลฎีกาว่าตาม ม.๔๐ ถ้าจำเลยจะต้องรับโทษจำคุกเพียง ๑ เดือน หรือ ต่ำกว่า ๑ เดือน หากมีอำนาจจะยกอาชญาจำคุกเสียได้ ไม่จำเป็นจะต้องได้รับลดหย่อนโทษจากบทอื่น ๆ ตามบรรทัดฐานฎีกาที่ ๕๔๖/๒๔๖๒ และที่ ๒๑ / ๒๔๗๓ จึงตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์