คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 457/2490

การกระทำของจำเลยจำครบองค์เป็นความผิดฐานลักทรัพย์หรือไม่เป็นปัญหาข้อเท็จจริง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น โดยอาศัยข้อเท็จจริงอย่างเดียวกับฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ตามกฎหมายอาญา ม. ๒๙๓

ศาลชั้นต้นพิจารณาเห็นว่า นายตี๋ผู้ครอบครองเรือแทนเจ้าทรัพย์ได้มอบเรือให้แก่จำเลยไป จะว่าจำเลยลักเรือไม่ได้ เพราะองค์สำคัญแห่งความผิดฐานลักทรัพย์จะต้องเอาทรัพย์ของผู้อื่นไป โดยเจ้าของหรือผู้ครอบครองแทนเจ้าของมิได้อนุญาต แต่เรือนี้นายตี๋อนุญาตให้จำเลยเอาเรือไป จึงไม่ผิดฐานลักทรัพย์ พิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามฎีกาโจทก์อ้างว่าการกระทำของจำเลยครบเกณฑ์ความผิดฐานลักทรัพย์แล้ว มิได้กล่าวให้แจ้งชัดว่า เป็นปัญหาข้อกฎหมายประการใด ซึ่งคดีนี้ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่าผู้แทนเจ้าทรัพย์อนุญาตให้จำเลยเอาเรือไปจึงไม่เป็นลักทรัพย์ โจทก์เถียงว่าเป็นหลักทรัพย์แล้วดังนี้ ก็เท่ากับเถียงว่าเอาไปโดยฝ่ายเจ้าทรัพย์มิได้อนุญาต เป็นเรื่องโต้แย้งในข้อเท็จจริงโดยตรง ต้องห้ามฎีกาตาม ป.วิ.อาญา ม. ๒๑๙ พิพากษาให้ยกฎีกาโจทก์