คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 459/2485

จำเลยแพ้คดีโจทก์ได้ฟังคำพิพากษาศาลชั้นต้นวันที่ 26 กุมภ์ จำเลยยื่นอุทธรณ์ขอว่าความหย่างคนอนาถาในวันที่ 24 มีนาคม ศาลสั่งยกคำร้องอนาถาวันที่ 31 มีนาคม จำเลยนำเงินค่าธรรมเนียมมาเลียในวันที่ 1 เมษายนไม่ขาดอายุความ อ้างคำสั่งคำร้องที่ 38/2478 และฎีกาที่ 1033/2482.

เรื่องนี้เนื่องจากศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยแพ้คดีเมื่อวันที่ ๒๖ กุมภาพันธ์ จำเลยยื่นอุทธรณ์และคำร้องขอว่าความอย่างคนอนาถาในวันที่ ๒๔ มีนาคม ศาลสั่งไต่สวนและสั่งยกคำร้องอนาถาเมื่อวันที่ ๓๑ มีนาคม รุ่งขึ้นวันที่ ๑ เมษายน จำเลยนำเงินค่าธรรมเนียมมาเสีย ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับอุทธรณ์จำเลยอ้างว่าขาดอายุความ จำเลยยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่ง ศาลอุทธรณ์สั่งว่าศาลชั้นต้นสั่งชอบแล้ว

จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าคดีของจำเลยไม่ขาดอายุอุทธรณ์ ตามแบบอย่างคำสั่งคำร้องของศาลฎีกาที่ ๓๘/๒๔๗๘ และคำพิพากษาฎีกาที่ ๑๐๓๓/๒๔๘๒ จึงพิพากษากลับคำสั่งศาลล่างให้รับอุทธรณ์จำเลยจัดการต่อไปตามระเบียบค่าธรรมเนียมที่จำเลยเสียมาชั้นอุทธรณ์ฎีกานี้ ให้คืนให้ไป