คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 46/2519

จำเลยตบปากโจทก์ 2 ครั้ง ต่อหน้าคนประมาณ 60 คนไม่มีบาดแผล เป็นแต่ริมฝีปากบนบวมใช้เวลารักษา 3 วัน บาดแผลของโจทก์ดังกล่าวไม่เป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่จิตใจของโจทก์ เหตุที่ให้เกิดอันตรายแก่จิตใจต้องขึ้นอยู่กับการกระทำของจำเลย ประกอบบาดแผลของโจทก์ผู้ถูกทำร้าย มิได้ขึ้นกับความรู้สึกของโจทก์ว่าเป็นการหยามน้ำใจต่อหน้าคนทั้งปวง หรือเป็นการทำร้ายจิตใจให้เกิดความหวาดหวั่นระแวงอยู่ตลอดเวลา การกระทำของจำเลยจึงไม่เป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบังอาจตบหน้าโจทก์ 2 ครั้งเป็นเหตุให้ริมฝีปากของโจทก์ช้ำบวม แล้วชักปืนจะยิงโจทก์ แต่มีผู้อื่นขัดขวางจึงยิงไม่ได้ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295, 288, 80, 90

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วประทับฟ้อง

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 391 ปรับ 200 บาท คำขออื่นให้ยก

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลชั้นต้นสั่งรับฎีกาเฉพาะปัญหาข้อกฎหมายที่ว่า การกระทำของจำเลยเป็นการหยามน้ำใจโจทก์ต่อหน้าคนทั้งปวง เป็นการทำร้ายจิตใจของโจทก์ให้เกิดความหวาดหวั่นระแวงอยู่ตลอดเวลา ซึ่งเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 295

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การที่จำเลยใช้มือตบปากโจทก์ 2 ครั้ง ไม่มีบาดแผลเป็นแต่ริมฝีปากบนบวมใช้เวลารักษา 3 วัน ต่อหน้าคนประมาณ 60 คนนั้นบาดแผลของโจทก์ดังกล่าวไม่เป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่จิตใจของโจทก์การกระทำของจำเลยไม่เป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295เหตุที่ให้เกิดอันตรายแก่จิตใจของโจทก์ตามมาตรา 295 นั้น ขึ้นอยู่กับการกระทำของจำเลยประกอบบาดแผลของโจทก์ผู้ถูกทำร้าย มิได้ขึ้นกับความรู้สึกของโจทก์ดังโจทก์ฎีกา ที่ว่าทำให้จิตใจของโจทก์เกิดความหวาดหวั่นระแวงอยู่ตลอดเวลา

พิพากษายืน