คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 460/2528

จำเลยที่ 2 รับประกันภัยรถยนต์คันที่จำเลยที่ 1 ขับชนรถยนต์ของโจทก์ประเภทประกันภัยค้ำจุนไว้จากบุคคลภายนอก ตามกรมธรรม์ประกันภัยหมวด 2 การคุ้มครองความรับผิดชอบต่อบุคคลภายนอก ข้อ 2.8 มีความว่า การคุ้มครองผู้ขับขี่ บริษัทจะถือว่าบุคคลใดซึ่งขับขี่โดยได้รับความยินยอมจากผู้เอาประกันภัยเสมือนหนึ่งเป็นผู้เอาประกันภัยเอง หมายความว่า นอกจากรับผิดในกรณีที่ผู้เอาประกันภัยทำละเมิดต่อผู้อื่นแล้ว จำเลยที่ 2 ยังยอมรับผิดในกรณีที่ผู้เอาประกันภัยมิได้เป็นผู้ทำละเมิดแต่ผู้อื่นเป็นผู้ทำละเมิดโดยผู้นั้นได้ขับขี่รถยนต์คันที่จำเลยที่ 2 รับประกันภัยไว้ โดยความยินยอมของผู้เอาประกันภัย

จำเลยที่ 1 ขับขี่รถยนต์คันที่จำเลยที่ 2 รับประกันภัยไว้โดยความยินยอมของผู้เอาประกันภัย จำเลยที่ 2 จึงต้องรับผิดร่วมกับจำเลยที่ 1 ตามกรมธรรม์ประกันภัยดังกล่าว

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นเจ้าของรถยนต์เก๋งส่วนบุคคลหมายเลขทะเบียน ๕ ก-๙๒๒๗ จำเลยที่ ๑ เป็นผู้เช่าซื้อรถยนต์เก๋งส่วนบุคคลหมายเลขทะเบียนป้ายแดง ๐๑๓๙๓ จากห้างหุ้นส่วนจำกัดวิวัฒน์พานิช และเป็นผู้ครอบครองขับขี่รถยนต์คันดังกล่าวในขณะเกิดเหตุ จำเลยที่ ๒ เป็นนิติบุคคลประเภทบริษัทจำกัดได้รับประกันภัยรถยนต์หมายเลขทะเบียนป้ายแดง ๐๑๓๙๓ ของจำเลยที่ ๑ไว้ในประเภทประกันภัยค้ำจุน เมื่อวันที่ ๒๗ เมษายน ๒๕๒๔ จำเลยที่ ๑ ได้ขับขี่รถยนต์ไปทางเดียวกับรถโจทก์ด้วยความเร็วเกินกฎหมายและด้วยความประมาทขับชนด่านท่ายของรถโจทก์ที่จอดยู่ เป็นเหตุให้รถโจทก์พุ่งไปชนรถยนต์ซึ่งวิ่งอยู่ในช่องทางเดินรถด้านสวนกับทางเดินรถของโจทก์ โจทก์ต้องเสียค่าซ่อมแซม ขาดประโยชน์จากการใช้รถและรถเสื่อมสภาพลง ขอให้บังคับจำเลยทั้งสองร่วมกันชำระเงินค่าเสียหายพร้อมด้วยดอกเบี้ย

จำเลยที่ ๑ ขาดนัดยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณา

จำเลยที่ ๒ ให้การต่อสู้หลายประการ

ก่อนสืบพยาน ทนายโจทก์ ทนายจำเลยที่ ๒ แถลงรับกันว่าจำเลยที่ ๑ ขับรถประมาทจริง จำเลยที่ ๒ เป็นผู้รับประกันภัยรถยนต์ที่จำเลยที่ ๑ ขับขี่จริง แต่จำเลยที่ ๒ แถลงว่าไม่ต้องรับผิดตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๘๘๗ เหตุเกิดขณะที่จำเลยที่ ๑ ยืมรถจากผู้เอาประกันภัยไปขับ และค่าเสียหายสูงเกินไป

ศาลชั้นต้นพิพากษา ให้จำเลยทั้งสองใช้ค่าเสียหายให้โจทก์

จำเลยที่ ๒ อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยที่ ๒ ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามกรมธรรม์ประกันภัย หมวด ๒ การคุ้มครองความรับผิดต่อบุคคลภายนอก ข้อ ๒.๘ มีความว่า การคุ้มครองผู้ขับขี่ บริษัทจะถือว่าบุคคลใดซึ่งขับขี่โดยได้รับความยินยอมจากผู้เอาประกันภัยเสมือนหนึ่งเป็นผู้เอาประกันภัยเอง ซึ่งหมายความว่า นอกจากรับผิดในกรณีที่ผู้เอาประกันภัยทำละเมิดต่อผู้อื่นแล้ว จำเลยที่ ๒ ยังยอมรับผิดในกรณีที่ผู้เอาประกันภัยมิได้เป็นผู้ทำละเมิดแต่ผู้อื่นเป็นผู้ทำละเมิดโดยผู้นั้นได้ขับขี่รถยนต์คันที่จำเลยที่ ๒ รับประกันภัยไว้ โดยความยินยอมของผู้เอาประกันภัย เมื่อจำเลยที่ ๑ ขับขี่รถยนต์คันที่จำเลยที่ ๒ รับประกันภัยไว้โดยความยินยอมของผู้เอาประกันภัย จำเลยที่ ๒ จึงต้องรับผิดร่วมกับจำเลยที่ ๑ ต่อโจทก์ตามกรมธรรม์ประกันภัยดังกล่าว

พิพากษายืน.