คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 461-462/2471

เกณฑ์แห่งตัวการต่างคนต่างทำไปในปัจจุบันยังไม่เปนตัวการ เคยมีหลักเกณฑ์ว่าตัวการไม่จำเป็นต้องสมคบกันมาก่อน เรื่องนี้เห็นว่าจำเลยต่างช่วยกันทำร้าย ควรมีผิดดังศาลเดิมตัดสิน

ข้อเท็จจริงได้ความว่า พวกของจำเลยต่างคนต่างเดิรกลับจากดูงาน พอถึงกลางทางต่างผิดใจกัน จึงได้เกิดต่อสู้ทำร้ายซึ่งกันแลกัน นายห้อย จำเลยใช้ปืนยิง ค. ห้ามนายชุ่ม จำเลยใช้ปืนยิง พ. มีบาดเจ็บ นายเทียม จำเลยเอามีดฟัน ค. นายเติมจำเลยตี ต. บาดเจ็บ

ศาลเดิมฟังว่า นายห้อยกับนายชุ่มเปนตัวการฆ่า ต. ตายให้จำคุก ๒๐ ปี แล ๑๕ ปีตามลำดับ ส่วนจำเลยอื่นพะยาน โจทก์ที่สงสัยให้ปล่อยตัวไป

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าเหตุนี้เกิดขึ้นในปัจจุบันทันด่วน แลต่างคนต่างทำไปโดยไม่ได้สมคบกันมาแต่แรกจำเลยควรมีผิดฉะเพาะแต่กรรมที่ได้กระทำไป จึงตัดสินว่านายห้อยมีผิดฐานฆ่า ต. ตายให้จำคุก ๒๐ ปี ส่วนนายชุ่ม นายเติม นายเทียมมีผิดฐานทำร้ายร่างกายให้ จำคุกคนละ ๑ ปี ตามมาตรา ๒๕๔

โจทก์ฎีกาว่า ทุกคนมีผิดฐานเปนตัวการ

ศาลฎีกาตัดสินยื่นตามศาลอุทธรณ์ทุกประการ