คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 463/2491

สำเนาฟ้องระบุปีที่เกิดเหตุผิดไปและผิดจากต้นฉบับคำฟ้องโดยความพลั้งเผลอของโจทก์ แต่ศาลก็ได้อ่านฟ้องที่ถูกต้องให้จำเลยฟังแล้ว สอบถามจำเลย จำเลยไม่ยอมให้การในวันนั้น ได้ทำคำให้การมายื่นฉวยโอกาสเบี่ยงบ่ายไม่ให้การยืนยันวันในสำเนาฟ้อง ว่าจำเลยไม่ได้กระทำผิด ไม่ใช่เป็นการต่อสู้คดีโดยผิดหลง จึงไม่เป็นเหตุให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 256 ในชั้นแรกพนักงานพิมพ์ฟ้องผิดปีไปคือ แทนที่จะพิมพ์เป็นวันที่ 22 กุมภาพันธ์ 2490 ตามความจริงกลับพิมพ์เป็นว่าวันที่ 22 กุมภาพันธ์ 2489 ฟ้องของโจทก์ได้แก้ปีที่พิมพ์ผิดไปเป็น 2490 ตรงตามความจริงแต่หาได้แก้สำเนาฟ้องที่จ่ายให้แก่จำเลยไม่

จำเลยให้การปฏิเสธข้อหาว่า ตามวันเดือนปีที่โจทก์หาจำเลยไม่ได้กระทำผิด

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาคัดค้านในข้อกฎหมาย ว่าสำเนาฟ้องที่จ่ายให้จำเลยไม่ตรงกับฟ้องเป็นให้จำเลยผิดหลง ขอให้ยกฟ้อง

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์ยื่นฟ้องคดีเรื่องนี้เมื่อวันที่ 7 มีนาคม 2490 ภายหลังวันกระทำผิดไม่ถึงครึ่งเดือน จำเลยทราบได้ดีว่าสำเนาฟ้องผิดเมื่อศาลอ่านฟ้องที่ถูกต้องให้จำเลยฟังแล้ว สอบถามจำเลย ๆ ไม่ยอมให้การในวันนั้นได้ทำคำให้การมายื่นฉวยโอกาสเพียงไปให้การยืนยันวันในสำเนาฟ้องว่า จำเลยไม่ได้กระทำผิด ไม่ใช่เป็นการต่อสู้คดีโดยความผิดหลง ไม่เป็นเหตุให้จำเลยพ้นผิด ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น จึงพิพากษายืน