คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 467/2490

บันทึกของคำร้องที่จะใช้ยันผู้ต้องหาในชั้นพิจารณาของศาลได้นั้นจะต้องให้ผู้ต้องหาทราบเสียก่อนว่า ถ้อยคำที่บันทึกอาจใช้ยื่นผู้ต้องหาในการพิจารณาได้

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักกระบือ จำเลยให้การปฏิเสธต่อสู้อ้างฐานที่อยู่

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า รูปคดียังเป็นที่สงสัย พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า คำพยานโจทก์ 3 คนไม่ควรแก่การเชื่อฟังคงเหลือคำพลตำรวจไหมว่า จำเลยได้รับต่อพยานว่าได้ลักกระบือรายนี้ไปจริง และได้คุมตัวจำเลยไปทำบันทึกคำรับสารภาพ แต่ก่อนจะบันทึกพลตำรวจไหมไม่ได้กล่าวให้ทราบว่า ถ้อยคำที่บันทึกอาจใช้เป็นพยานหลักฐานยันผู้ต้องหาในการพิจารณาได้ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 134 เหตุในคดีก็ยังฟังไม่ได้ว่า จำเลยเป็นผู้กระทำผิด พิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์