คดีนี้โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบังอาจเข้าทำนาและขุดบ่อปลาในหนองสาธารณ ผู้ใหญ่บ้านและกรมการอำเภอได้ตักเตือนสั่งให้จำเลยเลิกทำนาและขุดบ่อปลาในหนองสาธารณประโยชน์รายนี้ จำเลยทราบแล้วกลับขัดขืนไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้าพนักงานอันชอบด้วยกฎหมายขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 334(2)
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับศาลชั้นต้นให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกาว่า เมื่อเจ้าพนักงานสั่งให้จำเลยเลิกการทำนาและขุดบ่อปลาแล้ว จำเลยไม่ทำการรื้อถอนต้นข้าวหรือไม่ถมบ่อปลาที่จำเลยขุดให้คืนสภาพเดิม จำเลยต้องมีความผิดฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงาน
ศาลฎีกาเห็นว่า การที่เจ้าพนักงานสั่งให้เลิกทำนาและขุดบ่อปลานั้น ก็คือการสั่งให้จำเลยหยุดกระทำการที่จำเลยกระทำมาแล้ว และกำลังกระทำอยู่นั่นเอง เมื่อคดีไม่ได้ความว่า จำเลยได้กระทำการอย่างใดในหนองนั้นอีก จะถือว่าจำเลยได้ขัดคำสั่งให้เลิกไม่ได้คำสั่งของเจ้าพนักงานในเรื่องนี้หาได้กินความถึงว่าเป็นคำสั่งให้จำเลยกระทำการให้ทรัพย์สินนั้นคงคืนสภาพเดิมไม่ ศาลฎีกาคงพิพากษายืน