คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 47/2486

โจทเปนผู้ซื้อที่ดินรายพิพาทโดยโอนทเบียนซื้อขายกันที่หอทเบียน ได้เสียค่าตอบแทนและโดยสุจริต แม้จำเลยจะอ้างว่าาได้ครอบครองมากว่า 10 ปี ก็หาไช้ยันต่อโจทได้ไม่.

โจทฟ้องว่ามีกัมสิทธิไนที่ดินรายพิพาทโดยได้รับซื้อไว้จากนายมา นางสาต

จำเลยทั้ง ๓ คนไห้การต่อสู้กัมสิทธิ.

สาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากสายกฟ้องโจท.

โจทอุธรน์ สาลอุธรน์พิพากสากลับไห้ขับไล่จำเลยทั้ง ๓ ออกจากที่พิพาทและไห้จำเลยที่ ๒-๓ รื้อรั้วออกไปด้วย.

จำเลยทั้ง ๓ ดีกา สาลดีกาเห็นว่าการที่จำเลยที่ ๑ ได้ครอบครองที่ดินพิพาทไว้โดยสงบและเปิดเผยโดยเจตนาเปนเจ้าของติดต่อกันเปนเวลาถึง ๑๐ ปีย่อมได้กัมสิทธิไนถานครอบครองตามป.พ.พ.มาตรา ๑๓๘๒ ชอบที่จะได้จดทเบียนสิทธิของตนไว้ตามกดหมาย แต่จำเลยหาได้จดทเบียนสิทธิไม่ โจทเปนบุคคลพายนอกและเปนผู้ได้สิทธิมาโดยเสียค่าตอบแทนและโดยสุจริต และได้จดทเบียนสิทธิโดยสุจริตดังนี้ จำเลยจะยกสิทธิของตนอันยังมิได้จดทเบียนขึ้นเปนข้อต่อสู้มิได้ตามมาตรา ๑๒๙๙ วัค ๒ เพราะกดหมายยังมิได้ยอมรับสิทธิของจำเลยหย่างเด็ดขาด จำเลยมีสิทธิเปนการพายไนยังหาได้เปิดเผยทางทเบียนตามกดหมายไนเรื่องนี้ไม่ จึงพิพากสายืนตามสาลอุธรน์