คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 474/2492

จำเลยมีความผิดฐานซื้อแร่โดยไม่ได้รับอนุญาตและฐานกระทำการเพื่อหลีกเลี่ยงค่าภาคหลวง ดังนี้ แร่ของกลางมิใช่ทรัพย์ที่ได้มาโดยการกระทำผิดกฎหมายแต่อย่างใด กรณีไม่ต้องด้วยมาตรา 27 กฎหมายลักษณะอาญา จึงริบไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกระทำผิดตามพระราชบัญญัติการทำเหมืองแร่แก้ไขเพิ่มเติม 2474 พระราชบัญญัติว่าด้วยวิธีการเก็บค่าภาคหลวงแร่ 2486 พระราชบัญญัติควบคุมแร่ดีบุก 2479 กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 27ให้ลงโทษและริบของกลาง จำเลยรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามฟ้อง แต่ไม่ริบแร่ของกลาง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้จำเลยมีผิดฐานซื้อแร่โดยไม่ได้รับอนุญาต และฐานกระทำการหลีกเลี่ยงค่าภาคหลวงแร่ของจำเลยมิใช่ทรัพย์ที่จำเลยได้มาโดยได้กระทำผิดกฎหมายแต่อย่างใด การกระทำผิดของจำเลยอยู่ที่ไม่ได้รับอนุญาต กับการหลีกเลี่ยงไม่เสียค่าภาคหลวงเท่านั้น กรณีไม่ต้องด้วยมาตรา 27 กฎหมายลักษณะอาญา

พิพากษายืน