คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 477/2493

จำเลยใช้แหทำการประมงในที่จับสัตว์น้ำ ซึ่งมีสภาพเป็นแม่น้ำ ในฤดูปลามีไข่ เมื่อไม่ผิดข้อห้ามตามประากาศข้อ 3 และเมื่อไม่ปรากฏว่าแหนั้นเป็นเครื่องมือต้องห้ามแล้ว จำเลยไม่มีความผิด

เครื่องมือที่ระบุให้ใช้ในประกาศข้อ 4 เป็นเรื่องจับสัตว์น้ำในที่ไม่มีสภาพเป็นแม่น้ำ

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสมคบกันใช้แหทำการจับสัตว์น้ำในลำน้ำป่าสักในฤดูปลามีไข่ ฝ่าฝืนประกาศของรัฐมนตรี และข้าหลวงประจำจังหวัด จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลอุทธรณ์เห็นพ้องกับศาลชั้นต้นที่เห็นว่า การกระทำของจำเลยต้องด้วยข้อยกเว้นในข้อ ๓ แห่งประกาศรัฐมนตรีกระทรวงเกษตราธิการ จำเลยไม่มีความผิดให้ยกฟ้อง ของกลางคืนจำเลย

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ปัญหาคีดนี้เป็นเรื่องตึความประกาศของกระทรวงเกษตราธิการ ฉบับลงวันที่ ๑๘ พฤศจิกายน ๒๔๙๑ ซึ่งออกโดยอาศัยอำนาจตาม พ.ร.บ.การประมง ๒๔๙๐ การทำประมงในที่มีสภาพเป็นแม่น้ำเช่นคดีนี้ ต้องวินิจฉัยตามประกาศข้อ ๓ ซึ่งอนุญาตให้กระทำได้ด้วยเครื่องมือที่ไม่ต้องห้าม ฯลฯ แต่ห้ามิให้ทำการประมงด้วยวิธีประดาตั้งแต่ ๓ เครื่องมือขึ้นไป ที่โจทก์ฎีกาว่าต้องใช้เครื่องมือที่ระบุในข้อ ๔ นั้นหาถูกต้องไม่ ศาลล่างฟังข้อเท็จจริงต้องกันมาว่า จำเลยใช้เครื่องมือที่ไม่ต้องห้าม และโจทก์ก็มิได้ฎีกาคัดค้านว่าเครื่องมือที่จำเลยใช้นั้น เป็นเครื่องมือต้องห้าม จึงไม่มีประเด็นวินิจฉัยในข้อนี้

พิพากษายืน