คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 478/2473

จำเลยเอาหอกลักผู้ร้ายเพื่อจับกุมตามคำสั่งของเจ้าพนักงานและเชื่อว่าชอบด้วยกฎหมาย ทั้งผู้ร้ายก็ไม่ได้ตายเพราะการกระทำของจำเลย จำเลยยังไม่ผิดตามกฎหมายข้างบน

ได้ความว่า บ.ผู้ตายเปนผู้ร้ายหนี้เข้าไปซ่อนอยู่ในที่รกทึบ เจ้าพนักงานและราษฎรพยายามจับโดยละม่อมไม่สำเร็จ เจ้าพนักงานจึงสั่งให้ราษฎรที่มาช่วยจับเอาเครื่งอมือลักเพื่อให้ บ.กลัวจะได้หนี้ขึ้นมา จำเลยเอาหอกลักไป ๑ ทีตามคำสั่งนั้น ปรากฏว่า บ.มีบาดแผลรอยถูกแทง ๔ แห่ง บ.ตายด้วยพิษบาดแผลนั้น โจทก์จึงขอให้ลงโทษตาม ม.๒๕๒ จึงให้จำคุกจำเลย ๓ ปี ลดปราณีกึ่งหนึ่งคงเหลือ ๑ ปี ๖ เดือน

ศาลอุทธรณ์ตัดสินกลับว่า จำเลยทำไปตามคำสั่งของเจ้าพนักงาน และเชื่อว่าคำสั่งนั้นชอบด้วยกฎหมาย ทั้ง บ. ก็ไม่ได้ตายเพราะบาดแผลที่จำเลยกระทำ จำเลยยังไม่มีผิดตาม ม.๕๒ จึงให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกาว่าการกระทำของจำเลยเป็นเจตนาตาม ม.๔๓ และคำสั่งของเจ้าพนักงานไม่ชอบด้วยกฎหมาย

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์