คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 484/2479

จำเลยแจ้งความเท็จต่อเจ้าพนักงานหาว่าเขากระทำผิดฐานปล้นเป็นเหตุให้เจ้าพนักงานจับผู้นั้นไปกักขังจำเลยยังหามีผิดฐานทำให้เสื่อมเสียอิศระภาพไม่ หลักวินิจฉัย ดุลยพินิจ ปัญหาว่าคำรับชั้นสอบสวนของจำเลยมีประโยชน์แก่การพิจารณาพิพากษาคดีหรือไม่ เป็นข้อดุลยพินิจ

คดีได้ความว่าศาลอุทธรณ์พิพากษาลงโทษจำเลยฐานร้องเรียนเท็จ จนเป็นเหตุให้บุคคล ๓ คนถูกจับไปกักขัง ตาม ม.๑๕๘ จำคุกจำเลยไว้ ๑ ปี คำรับของจำเลยเป็นประโยชน์ในการพิจารณาลดตาม ม.๕๙ คงเหลือ ๖ เดือน

โจทก์ฝ่ายเดียวฎีกาอ้างว่า จำเลยควรมีผิดตาม ม.๒๗๐ ด้วย และจำเลยให้การรับชั้นสอบสวนไม่ควรให้ลดโทษ

ศาลฎีกาตัดสินว่า การจับกุมคุมขังบุคคลนั้นอยู่ในความวินิจฉัยและเป็นอำนาจของเจ้าหน้าที่ เพราะเมื่อจำเลยร้องเรียนแล้ว เจ้าหน้าที่อาจไม่จับกุมหรือกักขังผู้ต้องหาได้ การจับกุมคุมขังมิใช่ผลโดยตรงจากการกระทำของจำเลย ส่วนคำรับของจำเลยจะมีประโยชน์แก่การพิจารณาพิพากษาหรือไม่นั้นเป็นดุลยพินิจ ซึ่งเห็นว่าศาลอุทธรณ์ใช้ดุลยพินิจชอบแล้ว ให้ยกฎีกาโจทก์เสีย