คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 484/2483

กล่าวในฟ้องว่าจำเลยทำและมีไว้ในครอบครองซึ่งน้ำสุราสาโทอันเป็นของสามารถดื่มกินได้เช่นเดียวกับน้ำสุรา จำเลยรับว่าของกลางเป็นสาโทที่ทำขึ้นไม่ชอบด้วยกฎหมายดังนี้เป็นเข้าใจว่าจำเลยรับว่าของกลางเป็นสุราตามโจทก์ฟ้อง

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำและมีไว้ในครอบครองซึ่งน้ำสุราสาโทอันเป็นของสามารถดื่มกินได้เช่นเดียวกับน้ำสุรา ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติภาษีชั้นใน จุลศักราช ๑๒๔๘ มาตรา ๓๘ และแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. ๒๔๗๖ มาตรา ๗,๘,

จำเลยให้การว่า สุรา ของกลางจำเลยได้ดูแล้ว เป็นสาโทที่ทำขึ้นไม่ชอบด้วย กฎหมาย

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติภาษีชั้นในแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. ๒๔๗๖ มาตรา ๘ ปรับเป็นเงิน ๒๔๐ บาท

จำเลยอุทธรณ์ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ตามคำรับของจำเลยไม่พอจะฟังว่าจำเลยได้รับว่าของกลางเป็นน้ำสุราเถื่อน เพราะคำว่า "สาโท" ไม่ใช่น้ำสุราตามกฎหมาย โจทก์ต้องสืบให้ได้ความว่ามีแรงแอลกอฮอล์สามารถดื่มกินมึนเมาเช่นสุรา เมื่อโจทก์ไม่นำสืบให้สมฟ้องก็ลงโทษ จำเลยไม่ได้พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามฟ้องและคำให้การของจำเลยฟังได้ว่าจำเลยรับว่าของกลางเป็นสุราตามโจทก์ฟ้อง โจทก์ไม่จำเป็นต้องสืบพะยานในข้อนี้แต่ในข้อเท็จจริงนั้นฟังไม่ได้ว่าจำเลยทำหรือมีสุราของกลางจึงพิพากษายกฟ้องยืนตามศาลอุทธรณ์