คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 484/2537

ผู้เสียหายอายุ 13 ปีเศษ ไม่เคยเสียตัว ผลการตรวจร่างกายของผู้เสียหายหลังจากเกิดเหตุ 6 วันไม่พบร่องรอยใด ๆ ที่อวัยวะเพศของผู้เสียหาย ทั้งได้ความจากผู้เสียหายว่าจำเลยกอดจูบและพยายามเอาอวัยวะเพศของจำเลยใส่เข้าไปในอวัยวะเพศของผู้เสียหายแต่ไม่ทันเข้ามีคนมาเคาะประตูเสียก่อนแสดงว่าอวัยวะเพศของจำเลยทิ่มแทงบริเวณปากช่องคลอดของผู้เสียหายเท่านั้น การที่อวัยวะเพศของจำเลยยังไม่ล่วงล้ำเข้าไปในอวัยวะเพศของผู้เสียหายถือได้ว่าจำเลยยังข่มขืนกระทำชำเราผู้เสียหายไม่สำเร็จ การกระทำของจำเลยจึงเป็นเพียงความผิดฐานพยายามข่มขืนกระทำชำเรา

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้กระทำชำเราเด็กหญิงมาลัย สุนทรโอวาทอายุ 13 ปีเศษ ซึ่งมิใช่ภริยาของจำเลยโดยเด็กหญิงมาลัยไม่ยินยอมขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 277

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 277 วรรคแรก จำคุก 6 ปี

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อเท็จจริงว่า ข้อนำสืบของโจทก์มีน้ำหนักรับฟังได้ตามที่โจทก์นำสืบ คดีมีปัญหาต่อไปว่า จำเลยได้ข่มขืนกระทำชำเราผู้เสียหายสำเร็จหรือเป็นเพียงพยายามกระทำชำเราเห็นว่าผู้เสียหายเป็นเด็กอายุ 13 ปีเศษ และไม่เคยเสียตัวมาก่อนหากมีการข่มขืนกระทำชำเราโดยอวัยวะเพศของจำเลยได้เข้าไปในอวัยวะเพศของผู้เสียหาย แม้การตรวจจะเป็นเวลาหลังเกิดเหตุ 6 วันก็ย่อมต้องมีร่องรอยปรากฏอยู่บ้าง จากคำของผู้เสียหายเองก็ว่าหลังเกิดเหตุแล้วไม่มีเลือดออกจากอวัยวะเพศแต่ช้ำบวมเท่านั้นแสดงว่าอวัยวะเพศของจำเลยคงทิ่มแทงเฉพาะบริเวณภายนอกยังไม่ล่วงล้ำเข้าไปในอวัยวะเพศของผู้เสียหาย จึงทำให้ผลการตรวจอวัยวะเพศของผู้เสียหายไม่พบร่องรอยใด ๆ ทั้งข้อเท็จจริงได้ความว่าจำเลยกอดจูบ และเอาอวัยวะเพศของจำเลยพยายามใส่เข้าไปในอวัยวะเพศของผู้เสียหายแต่ไม่ทันเข้ามีคนมาเคาะประตูเสียก่อน ดังนั้นจึงแสดงว่าจำเลยยังข่มขืนกระทำชำเราผู้เสียหายเท่านั้นยังมิได้ล่วงล้ำเข้าไปในอวัยวะเพศของผู้เสียหายเนื่องจากมีผู้ขัดขวางการกระทำของจำเลยจึงเป็นเพียงความผิดฐานพยายามข่มขืนกระทำชำเราผู้เสียหาย

พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 277 วรรคแรกประกอบด้วยมาตรา 80 ให้ลงโทษจำคุก 2 ปี 8 เดือน