คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 485/2473

ผัวเมียประกาศเรื่องสินสอดทองหมั้น ร.ศ.119 โจทก์ลักพาบุตร์จำเลยไปแล้วแต่งผู้ใหญ่มาขะมาสู่ขอและยอมเสียเงินให้เมื่อจำเลยล่อลวงเอาเมียโจทก์ไปโจทก์เรียกเงินที่ให้คืนไม่ได้

ได้ความว่าเดิมโจทก์ลักพา พ.บุตรีจำเลยไปในฐานชู้สาว และโจทก์ได้แต่งเถ้าแก่ ไปขมาสู่ขอต่อจำเลย ๆ เรียกเอาเงิน ๖๐๐ บาท และยอมรับขะมายก พ.ให้เป็นภรรยาโจทก์แล้ว ต่อมาจำเลยล่อลวงเอาพ. ไปเสียจากโจทก์ และ พ. หนีตามชายอื่นไป โจทก์จึงฟ้องเรียกเงิน ๖๐๐ บาท คืนจากจำเลย

ศาลเดิมตัดสินให้จำเลยคืนเงิน ๖๐๐ บาท

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าโจทก์กับ พ.เป็นสามีภรรยากันโดยชอบด้วยกฎหมายแล้ว เงิน ๖๐๐ บาทที่โจทก์นำไปขะมาต้องถือเสมือนว่าเป็นสินสอดได้แก่บิดามารดาหญิงตามประกาศเรื่องสินสอดทองหมั้น ร.ศ.๑๑๙ ข้อที่จำเลยล่อลวง พ.มาเสีย และ พ.หนีตามชายอื่นไป โจทก์ต้องว่ากล่าวกันในฐานชายชู้และผู้ชักสื่อจะเรียกเงินคืนจากจำเลยไม่ได้ จึงตัดสินกลับให้ยกฟ้องโจทก์

ศาลฎีกาตัดสินยืนตาม