คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 486/2499

การที่จำเลยกับพวกสมคบกันมาเจตนาจะยิงคู่ปรปักษ์ แม้กระสุนปืนของพวกจำเลยยิงไปจะพลาดพวกปรปักษ์แต่ไปถูกผู้เสียหายซึ่งมาดูเหตุการณ์เข้าเช่นนี้.จำเลยซึ่งเป็นฝ่ายพวกผู้ถูกยิงย่อมต้องมีผิดฐานพยายามฆ่าคนตายโดยเจตนาด้วย.

คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทั้งสองกับพวกสมคบกันใช้ปืนยิงนางสาด ๒ นัดโดยเจตนาจะฆ่า หากกระสุนไม่ถูกที่สำคัญจึงไม่ตาย ขอให้ลงโทษ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่านายใจจำเลยมีความผิดตาม ม.๒๔๙,๖๐,๖๓ จำคุก ๑๐ ปี และให้ยกฟ้องปล่อยนายเตี้ยจำเลย

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ยกฟ้องปล่อยนายใจจำเลย นอกจากที่แก้คงเดิม

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษนายใจจำเลย

ศาลฎีกาปรึกษาแล้ว คดีนี้แม้จะไม่ได้ความชัดว่ากระสุนปืนที่ถูกนางสาดนั้นจะเป็นนายใจจำเลยยิงไปก็ตาม แต่ก็คงได้ความจากพยานโจทก์ฟังได้ว่าเป็นกระสุนปืนของพวกนายใจจำเลยยิงไป แม้พวกนายใจจำเลยเจตนายิงนายปัน นายเนียม และนายจวงคู่ปรปักษ์ แต่หากกระสุนปืนพลาดไปถูกนางสาดซึ่งออกไปดูเหตุการณ์เข้า นายใจจำเลยผู้เป็นฝ่ายพวกผู้ยิงก็ต้องมีความผิดฐานพยายามฆ่านางสาดตายโดยเจตนา เพราะได้สมคบกับพวกมากระทำผิดและการที่พวกจำเลยกระทำการยิงคู่ปรปักษ์นั้นอาจแลเห็นผลได้ว่ากระสุนปืนอาจผิดพลาดที่หมายไปถูกผู้อื่นเข้าได้

จึงพิพากษาแก้ให้ลงโทษนายใจจำเลยตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น นอกนั้นคงเดิม.