คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 487/2489

พินัยกรรมที่ทำขึ้นด้วยตัวพิมพ์ เว้นช่องว่างไว้กรอกวันเดือนปี ทรัพย์ และชื่อผู้ทำพินัยกรรมนั้น เมื่อผู้ทำพินัยกรรมได้กรอกรายละเอียดเหล่านั้นและลงนามของตนแล้ว ก็เป็นพินัยกรรมที่ใช้ได้ ไม่จำเป็นต้องลงชื่อกำกับข้อความที่ตนกรอก และในกรณีเช่นนี้ ไม่ถือว่าเป็นการตกเติมข้อความในพินัยกรรม (อ้างฎีกาที่ 478/83)

วันที่ในพินัยกรรมพิมพ์เอาไว้ก่อนกรอกข้อความและลงนามผู้ทำพินัยกรรมนั้น ไม่เป็นเหตุให้พินัยกรรมเป็นโมฆะ

จำเลยให้การว่า พินัยกรรมไม่สมบูรณ์ แล้วนำสืบว่าผู้ตายมิได้ทำพินัยกรรม ดังนี้ รับฟังไม่ได้ เป็นการสืบนอกประเด็น

โจทก์ฟ้องขอให้ศาลแสดงว่า ที่ดินและเรือนรายพิพาทเป็นของโจทก์โดยได้รับมรดกมาจากนางนุ่ม ผู้ตาย ขอให้ขับไล่จำเลยและบริวารอย่าให้เกี่ยวข้องต่อไป

จำเลยให้การต่อสู้ว่า ที่พิพาทและบ้านเรือนเป็นของจำเลย ๆ ครอบครองมาช้านาน ผู้ตายไม่มีสิทธิ์ทำพินัยกรรมยกทรัพย์เหล่านี้ให้โจทก์ พินัยกรรมไม่สมบูรณ์ตามกฎหมาย

ศาลฎีกาคงฟังข้อเท็จจริงว่า ทรัพย์รายพิพาทนี้เป็นของนางนุ่มผู้ตายในขณะทำพินัยกรรม และการที่ผู้ตายยกทรัพย์ให้โจทก์นั้นเป็นสิ่งที่เชื่อได้ ชอบด้วยเหตุผล ข้อที่จำเลยให้การว่าพินัยกรรมไม่สมบูรณ์ แล้วนำสืบว่า นางนุ่มไม่ได้ทำพินัยกรรมนอกเหนือประเด็นไม่ชอบที่จะรับฟัง คดีปรากฏว่า พินัยกรรมนี้ได้ทำขึ้นเป็นตัวพิมพ์ เว้นช่องว่างไว้ตรอกวันเดือนปี และเขตที่พิพาทผู้ทำพินัยกรรม ผู้ตายได้บอกให้คนอื่นตรอกรายละเอียด แล้วจึงลงนามการกระทำเช่นนี้ไม่ใช่ตกเติมข้อความในพินัยกรรมที่ต้องลงลายมือชื่อรับรองตามความในมาตรา 1656 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์อ้างฎีกาที่ 478/2483 อนึ่งพินัยกรรมฉบับนี้ก็ปรากฏว่า ได้ลงรับในพินัยกรรมไว้ก่อนวันตรอก แต่ศาลฎีกาเห็นว่าความประสงค์ของกฎหมายที่ให้ลงวันเดือนปี ก็เพื่อรู้เวลาทำ และในกรณีที่มีพินัยกรรมหลายฉบับ ฉบับหลังย่อมลบล้างฉบับก่อนเท่านั้น ทั้งคดีเรื่องนี้ก็ไม่มีข้อโต้เถียงว่า มีพินัยกรรมฉบับอื่นอีก เพียงไม่ได้แก้วันที่ยังไม่เป็นเหตุให้กระทำให้พินัยกรรมเป็นโมฆะ สรุปแล้วมิได้มีข้อความใด ๆ ควรฟังหักล้างเจตนาของผู้ตาย จึงพิพากษากลับคำพิพากษาศาลล่าง ให้ทรัพย์รายพิพาทเป็นของโจทก์