คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 487/2493

จำเลยได้ลอบแทงผู้ตายทางข้างหลังเพียงครั้งเดียว(โดยไม่ปรากฏสาเหตุ) แผลทะลุใน ผู้ตายอยู่ได้ 30 นาที ก็ขาดใจตาย อาวุธที่จำเลยใช้ทำร้ายไม่ปรากฏชัดว่าเป็นอะไรกันแน่ ดังนี้ถึงว่าจำเลยมิได้มีเจตนาฆ่าผู้ตาย

โจทก์ฟ้องว่า เวลากลางคืนจำเลยใช้มีดปลายแหลมฆ่า ผ.ตายโดยเจตนา จำเลยให้การปฏิเสธ ศาลชั้นต้นวินิจฉัยเชื่อว่า จำเลยได้ใช้มีดแทง ผ.ผู้ตายจริง ผ.มีแผลถูกแทงที่หลังเหนือสะเองข้างขวากว้าง ๕ มม. ยาว ๓ ซ.ม. ลึกทะลุในอยู่ได้เพียง ๓๐ นาทีก็ตาย แต่ตามหลักฐานไม่ปรากฏว่าจำเลยแทงเบาหรือแรงอย่างใด มีดยาวแค่ไหน และจำเลยแทงเพียงครั้งเดียว เห็นว่า จำเลยยังไม่มีเจตนาฆ่า พิพากษาว่า จำเลยมีผิดตาม ก.ม. ลักษณะอาญามาตรา ๒๕๑ จำคุก ๕ ปี

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจิฉัยข้อเท็จจริงฟังว่า จำเลยได้ลอบแทงทำร้าย ผ.ข้างหลังเพียงครั้งเดียวจำเลยหาได้กระทำซ้อย่างใดอีกไม่ อาวุธที่จำเลยใช้กระทำร้าย ก็ยังไม่ปรากฏ่าเป็นอะไรกันแน่ จะพิพากษาว่าจำเลยได้กระทำโดยเจตนาจะฆ่า ผ.ยังไม่ถนัด เห็นพ้องด้วยศาลชั้นต้น

พิพากษากลับ ให้ลงโทษจำเลยตามศาลชั้นต้น