คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 490/2503

พระราชบัญญัติป้องกันการค้ากำไรเกินควร พ.ศ.2490 มาตรา 8 ให้อำนาจคณะกรรมการมีอำนาจระบุชื่อหรือประเภทสิ่งของและสั่งห้ามมิให้ค้ากำไรเกินควรในสิ่งของเหล่านั้นในเขตท้องที่ซึ่งอยู่ในอำนาจเมื่อปฏิบัติดังกล่าวนี้แล้วจึงให้มีอำนาจห้ามยักย้ายและวางระเบียบหรือห้ามการส่งออกไปนอกหรือนำเข้าในท้องที่ใดท้องที่หนึ่ง

คณะกรรมการส่วนจังหวัดป้องกันการค้ากำไรเกินควรได้ออกประกาศห้ามการส่งออกไปนอกเขตท้องที่ซึ่งไม้แปรรูปที่ประกอบเป็นสิ่งปลูกสร้างบ้านเรือนอาคารต่างๆ มาแล้วหรือตบแต่งเพื่อเป็นส่วนประกอบของสิ่งของเหล่านั้นซึ่งทำด้วยไม้หวงห้ามต่างๆ โดยยังไม่ทันได้ระบุชื่อหรือประเภทสิ่งของและสั่งห้ามมิให้ค้ากำไรเกินควรแต่ประการใดแสดงว่ามิได้ปฏิบัติการตามลำดับก่อนหลังดังที่กฎหมายกำหนดไว้ ประกาศของคณะกรรมการในกรณีนี้จึงไม่ชอบด้วยกฎหมาย (ประชุมใหญ่ครั้งที่ 7/2503)

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม พระราชบัญญัติป้องกันการค้ากำไรเกินควร ฐานขนย้ายบานหน้าต่างไม้สักออกนอกเขตจังหวัดตาก

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยโดยที่ประชุมใหญ่เห็นว่าตาม พระราชบัญญัติป้องกันการค้ากำไรเกินควร พ.ศ. 2490 มาตรา 8 ให้อำนาจคณะกรรมการมีอำนาจระบุชื่อหรือประเภทสิ่งของและสั่งห้ามมิให้ค้ากำไรเกินควรในสิ่งของเหล่านั้น ในเขตท้องที่ซึ่งอยู่ในอำนาจเมื่อปฏิบัติดังกล่าวนี้แล้ว จึงให้มีอำนาจห้ามยักย้ายและวางระเบียบหรือห้ามการส่งออกไปนอกหรือนำเข้าในท้องที่ใดท้องที่หนึ่งคณะกรรมการได้ออกประกาศห้ามการส่งออกไปนอกเขตท้องที่ ซึ่งไม้แปรรูปที่ประกอบเป็นสิ่งปลูกสร้างบ้านเรือนอาคารต่าง ๆ มาแล้ว หรือตบแต่งเพื่อเป็นส่วนประกอบของสิ่งเหล่านั้น ทำด้วยไม้หวงห้ามต่าง ๆ ออกนอกเขตจังหวัด โดยยังไม่ทันได้ระบุชื่อหรือประเภทสิ่งของและสั่งห้ามมิให้ค้ากำไรเกินควรแต่ประการใด แสดงว่ามิได้ปฏิบัติการตามลำดับก่อนหลังดังที่กฎหมายกำหนดไว้ ประกาศของคณะกรรมการในกรณีนี้จึงไม่ชอบด้วยกฎหมาย

พิพากษายืน