โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสิบตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 352, 353, 354, 83 และ 90
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว เห็นว่า คดีโจทก์ที่เกี่ยวกับจำเลยที่ 1 ที่ 2 มีมูลตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 353, 354ส่วนที่เกี่ยวกับจำเลยที่ 3 ถึงที่ 10 ไม่มีมูล ให้ประทับฟ้องเฉพาะจำเลยที่ 1 ที่ 2 ยกฟ้องจำเลยที่ 3 ถึงที่ 10
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า คดีโจทก์ต้องห้ามอุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 193 ทวิ พิพากษาอุทธรณ์โจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้โจทก์อุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงว่าคดีโจทก์เกี่ยวกับจำเลยที่ 3 ถึงที่ 10 ควรจะต้องมีมูลแต่ศาลอุทธรณ์เห็นว่า หากฟังได้ว่าจำเลยที่ 3 ถึงที่ 10 ร่วมกับจำเลยที่ 1 ที่ 2 กระทำผิด จำเลยที่ 3 ถึงที่ 10 ก็มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 352 วรรคแรก, 83 เท่านั้น ซึ่งความผิดดังกล่าวมีโทษจำคุกไม่เกินสามปีหรือปรับไม่เกินหกพันบาทหรือทั้งจำทั้งปรับ ต้องห้ามอุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 193 ทวิ จึงไม่รับวินิจฉัย ศาลฎีกาเห็นว่า คำฟ้องโจทก์บรรยายชัดว่า จำเลยที่ 3 ถึงที่ 10 ร่วมกับจำเลยที่ 1 ที่ 2กระทำผิด ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 352, 353, 354, 83ซึ่งความผิดตามมาตรา 354, 83 นั้น มีอัตราโทษจำคุกไม่เกินห้าปีหรือปรับไม่เกินหนึ่งหมื่นบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ และการพิจารณาว่าคดีอาญาเรื่องใดต้องห้ามอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 193 ทวิ หรือไม่ ย่อมต้องดูที่อัตราโทษตามที่กำหนดไว้ในบทบัญญัติที่โจทก์ขอให้ลงโทษเป็นสำคัญ ส่วนอัตราโทษที่ศาลจะนำมาให้จริง หาใช่ข้อที่จะนำมาพิจารณาในชั้นนี้ไม่อุทธรณ์ของโจทก์เกี่ยวกับจำเลยที่ 3 ถึงที่ 10จึงไม่ต้องห้ามอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 193 ที่ศาลอุทธรณ์ไม่รับวินิจฉัยนั้น ศาลฎีกาไม่เห็นพ้องด้วย ฎีกาโจทก์ฟังขึ้น
พิพากษายกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยมูลคดีโจทก์เกี่ยวกับจำเลยที่ 3 ถึงที่ 10 และพิพากษาไปตามรูปคดี