คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 495/2479

ในคดีเรื่องเบิกความเท็จฟ้องโจทก์กล่าวข้อความที่อ้างว่าจำเลยเบิกความเท็์จไว้แต่ในคำเบิกความของจำเลยไม่ปรากฎถ้อยคำเช่นนั้นจะลงโทษจำเลยมิได้

คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยได้เบิกความอันเป็นเท็จในคดีที่โจทก์ในคดีนี้ฟ้องกล่าวหาหลวงอนุภาษภูเก็ตการเป็นจำเลยรวมเป็นใจความ ๕ ข้อขอให้ลงโทษ

ศาลฎีกาตัดสินว่าเมื่อได้ตรวจดูคำให้การของจำเลยในคดีเรื่องก่อนนั้นแล้วไม่ปรากฎถ้อยคำและข้อความทั้ง ๕ ประการดังที่โจทก์อ้างมาดังนั้น ฟ้องโจทก์จึงตกไป แม้โจทก์จะขอให้ศาลอนุมานเอาข้อความต่าง ๆ ในคำเบิกความนั้นว่ามีใจความดั่งที่โจทก์ฟ้องอ้างว่าเป็นเท็จก็ดี โจทก์หาได้กล่าวในฟ้องให้ชัดเจนไม่ คำพิพากษาของศาลชั้นต้นชอบแล้ว พิพากษากลับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ให้ยกฟ้องโจทก์