คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 497/2486

จำเลยทิ้งก้อนหินหนัก 10 กิโล+รับลงไปไนคลองซึ่งสาธารนชนไช้เปนทางสัญจนไปมาเปนการมิชอบและปราสจากความระมัดระวังเปนเหตุไห้ถูกคนตาย ย่อมถือได้ว่าจำเลยมีผิดถานค่าคนโดยประมาท

ข้อเท็ดจิงได้ความว่าจำเลยทิ้งก้อนหินหนัก ๑๐ กิโลกรัมลงไปไนลำคลองด้วยความประมาทปราสจากความระมัดระวังอันควนเปนวิเสัยปรกติชน จนเปนเหตุไห้ก้อนหินนั้นถูกสีสะนายไฮ้ซึ่งพายเรือผ่านมาถึงแก่ความตายไนทันที

สาลชั้นต้นพิจารนาแล้วพิพากสาว่า จำเลยมีความผิดตามกดหมายลักสนะอาญามาตรา ๒๕๒ แต่จำเลยเปนเด็กอายุยังไม่ถึง ๑๔ ปี พอจะเข้าไจความผิดชอบ จึงไห้ส่งจำเลยไปไว้โรงเรียนดัดสันดานมีกำหนด ๑ ปี

จำเลยอุธรน์ สาลอุธรน์พิพากสากลับไห้ยกฟ้องโจท ปล่อยจำเลย

โจทดีกา สาลดีกาเห็นว่าการที่จำเลยทิ้งก้อนกินเล่นลงไนคลองซึ่งสาธารนะชนไช้เปนทางสัญจรไปมาเช่นนั้นเปนการมิชอบ ประกอบกับปราสจากความระมัดระวัง อันเปนเหตุไห้ก้อนหินนั้นถูกนายไฮ้ตายดังนี้ ได้ชื่อว่าจำเลยมีความประมาท ที่สาลชั้นต้นพิพากสามาชอบแล้ว จึงพิพากสากลับไห้บังคับคดีตามสาลชั้นต้น