คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 501/2473

ที่ดิน ขับไล่ สัญญารับซื้อฝากจากผู้ไม่ใช่เจ้าของโดยรู้แล้วแม้สัญญาซื้อฝากจะทำเป็นกรมธรรมและชอบด้วยกฎหมาย ทั้งเจ้าของอันแท้จริงจะมิได้ฟ้องร้องตามที่เจ้าพนักงานสั่งในเวลาที่ซื้อขายฝากก็ดี ผู้รับซื้อฝากไม่มีสิทธิในที่ดินนั้น

ได้ความว่า บ.จำเลยร้องขอให้อำเภอออกประกาศจะขายที่ดินรายพิภาษซึ่งความจริงเป็นของโจทก์ให้แก่ ค.จำเลยโดยอ้างว่าเป็นของ บ. โจทก์คัดค้านไว้ อำเภอจึงสั่งให้โจทก์ฟ้องต่อศาลภายใน ๑ เดือน แต่โจทก์มิได้จัดการฟ้องร้องตามกำหนด อำเภอจึงทำกรมธรรมสัญญาให้แก่จำเลย บัดนี้โจทก์ฟ้องขอให้ห้ามไม่ให้จำเลยเกี่ยวข้องในที่รายนี้

ศาลเดิมให้ขับไล่ บ.จำเลย ส่วน ค.จำเลยเห็นว่าโจทก์ไม่มีสิทธิฟ้องขับไล่ เพราะโจทก์ไม่ปฏิบัติตามที่อำเภอสั่ง อำเภอจึงทำกรมธรรมสัญญาให้จำเลย

ศาลฎีกาและศาลอุทธรณ์ตัดสินแก้ศาลเดิมว่าที่ดินรายพิภาษเป็นของโจทก์ และเมื่อก่อน ค.รับซื่อฝากที่ดินรายนี้ไว้จาก บ. ค. ก็ทราบแล้วว่าที่ดินไม่ใช่ของ บ. ยังขืนรับซื้อฝากไว้ แม้สัญญาจะทำถูกต้องตามกฎหมาย และโจทก์ไม่ฟ้องตามกำหนดของอำเภอก็ดี ค.จำเลยก็ไม่มีสิทธิจะอยู่ในที่นี้ได้ จึงให้ขับไล่ ค.จำเลย