คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 501/2483

พ่อตาใช้ให้ลูกเขยเอากระบือไปเลี้ยง แล้วลูกเขยเอากระบือนั้นไปเสียเป็นผิดฐานยักยอกโจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษ จำเลยฐานลักทรัพย์ แต่รูปคดีที่โจทก์ขอสืบเป็นผิดฐานยักยอกศาลพิพากษายกฟ้องได้ทีเดียว อ้างฎีกาที่ 713/2470

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกับพวกสมคบกันลักกระบือของนายอ๊อตไป ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๒๙๖

ตามทางพิจารณาโจทก์แถลงว่าพะยานที่จะสืบคือว่า นายอ๊อตซึ่งเป็นพ่อตาจำเลยได้ใช้ให้จำเลยเอากระบือไปเลี้ยง ครั้นถึงเวลาจำเลยไม่เอากระบือกลับตามเคย มีนายพยุง นายเปาะบอกว่าเห็นจำเลยกับพวกพากระบือไป ได้ความดังนี้ ศาลจังหวัดสุพรรณบุรีเห็นว่าแม้โจทก์จะสืบได้ดั่งที่แถลงจำเลยก็ไม่มีความผิดฐานลักทรัพย์ เพราะ จำเลยเอากระบือไปเลี้ยงโดยได้รับมอบหมายจากนายอ๊อตเจ้าของแล้ว จึงพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่ารูปคดีตามที่โจทก์แถลงว่าจะสืบพะยานนั้นหาเป็นความผิดฐานลักทรัพย์ ไม่ หากเป็นความผิดฐานยักยอกซึ่งโจทก์มิได้ฟ้องมาจึงลงโทษจำเลยไม่ได้พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นพ้องกับศาลอุทธรณ์ว่าคดีนี้หาเป็นความผิดฐานลักทรัพย์ไม่ เพราะฉะนั้นแม้ โจทก์จะสืบได้ความตามแถลงก็ลงโทษจำเลยตามฟ้องไม่ได้เพราะโจทก์มิได้ฟ้องฐานยักยอก จึงพิพากษายืน