คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 503/2482

ซื้อขายที่ดินแก่กันโดยมิได้ทำตามแบบแห่ง ม.456 ย่อมตกเป้นโมฆะ ซื้อขายที่นามือเปล่ากัน+ใช้ประมวลแพ่งฯ บรรพ 4 โดยมิได้ทำตามแบบแห่ง ม.456 แต่ผู้ขายก็สละที่รายนั้นให้ผู้ซื้อเข้าครอบครองทันทีดังนี้ ผู้ขายย่อมหมดสิทธิที่จะเรียกที่ดินจากผู้ซื้อได้

ที่รายพิพาทไม่มีหนังสือสำคัญสำหรับที่ สามีโจทก์กู้เงินจำเลยไป ๑๐๐ บาท แล้วไม่ใช้ จึงมอบที่รายนี้ให้จำเลยครอบครองเป็นสิทธิโดยดีใช้หนี้เงินกู้นั้น

ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วยโจทก์ว่าการซื้อขายที่รายนี้เป็นโมฆะเพราะมิได้ทำตามแบบตาม ม.๔๕๖ แต่จำเลยย่อมได้สิทธิครอบครองโดยบริบูรณ์ทันทีที่ได้รับมอบจากสามีโจทก์ แต่ปรากฎว่าที่รายนี้เป็นที่ไร่ไม่มีหนังสือสำคัญสำหรับที่แสดงว่าโจทก์เป้นเจ้าของกรรมสิทธิ แม้สามีโจทก์จะเคยครอบครองที่นั้นมาก็ได้สละการครอบครองให้ จำเลยแล้วย่อมหมดสิทธิจะเรียกคืนโจทก์ผู้สืบสิทธิจากสามีก็ไม่มีสิทธิดีกว่า มูลคดีเรื่องนี้เกิดก่อนใช้ประมวลแพ่ง ฯ บรรพ ๔ จะยกประมวลพรรพนั้นมาใช้บังคับมิได้เมื่อที่นี้เป็นที่ไร่จะยกอายุความเรื่องที่สวนมาใช้ก็หาได้ไม่ ศาลล่างทั้ง ๒ ให้โจทก์แพ้คดีชอบแล้ว ยืนตาม