คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 507/2526

เป็ดของผู้เสียหายเป็นเป็ดพันธุ์แตกต่างกับที่ชาวบ้านย่านนั้นเลี้ยงกัน จำเลยเคยมาพูดกับผู้เสียหายขณะเลี้ยงเป็ดการที่จำเลยต้อนเป็ดของผู้เสียหายที่แตกฝูงไป เมื่อผู้เสียหายขอคืนจำเลยกลับ อ้างว่าเป็นของตน แสดงว่าจำเลยเอาเป็ดไปโดยมีเจตนาทุจริต จึงมีความผิดฐานลักทรัพย์ตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 335

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 335(7) จำคุก 4 ปี ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "ในชั้นสอบสวนจำเลยก็ให้การรับว่าทราบว่าผู้เสียหายนำเป็ดมาเลี้ยง พักอยู่บ้านนายเยื้อน เป็ดของผู้เสียหายเป็นเป็ดพันธุ์แตกต่างกับที่ชาวบ้านย่านนั้นเลี้ยงกันทั่ว ๆ ไป คือมีขนขาวและตัวใหญ่ จำเลยเคยมาพูดคุยกับผู้เสียหายขณะเลี้ยงเป็ด เป็ดของกลางจำนวนมาก จำเลยน่าจะรู้ดีว่าเป็นของผู้เสียหาย จำเลยต้อนเป็ดของผู้เสียหายที่แตกฝูงไป เมื่อผู้เสียหายขอคืนจำเลยกลับอ้างว่าเป็นของตน แสดงให้เห็นว่าจำเลยเอาเป็ดของผู้เสียหายไปโดยมีเจตนาทุจริต จึงมีความผิดฐานลักทรัพย์ที่ศาลอุทธรณ์ไม่ฟังว่าจำเลยกระทำความผิด ศาลฎีกาไม่เห็นพ้องด้วย ฎีกาของโจทก์ฟังขึ้น

พิพากษากลับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 335 ให้จำคุกมีกำหนด 2 ปี คำเบิกความและคำให้การชั้นสอบสวนของจำเลยมีประโยชน์ต่อทางพิจารณาอยู่บ้างลดโทษให้หนึ่งในสามตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 คงจำคุก1 ปี 4 เดือน"