คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 509/2477

ฎีกาอุทธรณ์ คดีชั้นไต่สวนมูลฟ้องที่ไม่มีการสืบพะยาน ปัญหาว่าฟ้องโจทก์มีมูลควรรับไว้พิจารณาหรือไม่ เป็นปัญหากฎหมายโจทก์ฎีกาได้

คดีได้ความว่าเดิมโจทก์ชนะความ ก. แลได้นำยึดทรัพย์ของ ก. จำเลยจึงยื่นคำร้องคัดค้านว่าหีบใส่ปลา ๒๐ หีบแลเข่งใส่ปลา ๒๔ เข่ง ที่โจทก์นำยึดเป็นของจำเลยแลจำเลยได้เป็นพะยานเบิกความว่า"ข้าพเจ้าใช้ยี่ห้อว่าเม่งฮวด ฉะนั้นหีบปลาก็ดี เข่งก็ดี ถ้าเป็นส่วนของข้าพเจ้าแล้วต้องมีชื่อข้าพเจ้าเขียนไว้ทั้งนั้น" ต่อมาเจ้าพนักงานได้ไปตรวจดูปรากฎว่าหีบแลเข่งนั้นมียี่ห้อเขียนไว้บ้าง แลไม่มีบ้างดังนี้ โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษฐานเบิกความเท็จ

ศาลเดิมเห็นว่าถ้อยคำจำเลยไม่เท็จ ไม่ใช่ยืนยันแน่นอนอย่างไร จึงทำคำสั่งไม่รับฟ้องไว้พิจารณา

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาว่ารูปคดีของโจทก์เป็นปัญหากฎหมายควรรับไว้พิจารณา

ศาลฎีกาเห็นว่า รูปคดีไม่มีมูลจะมีผิดตามฟ้องโจทก์ ให้ยกฎีกาโจทก์