คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 51/2494

จำเลยขับรถรางมาในระยะไกลได้เห็นรถยนต์ขวางทางรถรางอยู่แต่เข้าใจว่ารถยนต์คงถอยหลังพันรางไปเสียทันก่อนที่รถรางจะแล่นไปถึง จึงมิได้หยุดรถราง คงปล่อยให้แล่นเรื่อยไป จนชนรถยนต์ที่ขวางทางอยุ่นั้น ดังนี้ถือได้ว่า จำเลยประมาทผิดตาม พ.ร.บ.จราจรทางบก

การวินิจฉัยข้อเท็จจริงที่ ศาลล่างฟังมาว่าจะ+ประมาทปรืไม่นั้นเป็นข้อกฎหมาย

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยขับรถรางโดยประมาทปราศจากความระมัดระวังอันควรเป็นวิสัยของปรกติชนโดยจำเลยมิได้ขับรถรางให้ช้าพอสมควร และไม่ได้ห้ามล้อในเมื่อเห็นรถยนต์อยู่ในรางรถ จึงเป็นเหตุให้รถรางชนรถยนต์ ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.จราจรทางบก

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังว่าจำเลยประมาท ผิด พ.ร.บ.จราจรทางบก จึงพิพากษาลงโทษจำเลยตามฟ้อง

จำเลยฎีการอ้างว่าเป็นปัญหาข้อกฎหมาย

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงแห่งคดีศาลอุทธรณ์ฟังตามศาลชั้นต้นว่า จำเลยขับรถรางมาในระยะไกล ได้เห็นรถยนต์ของผู้เสียหายขวางทางรถรางอยู่ แต่จำเลยมิได้หยุดรถราง เลยปล่อยให้แล่นเรื่อยไปจนชนรถยนต์ของผู้เสียหายเพราะจำเลยเข้าใจว่า รถยนต์คงถอยหลังพ้นรางไปเสียทันก่อนที่รถรางจะแล่นไปถึงรถยนต์ จึงเกิกชนรถยนต์ขึ้น ดังนี้ ศาลฎีกาเห็นว่า การกระทำของจำเลยเป็นการกระทำโดยประมาทจึงพิพากษายืน