คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 511/2479

ผู้ตายพูดขอยืมเงินจำเลย จำเลยไม่ให้ผู้ตายไม่ฟังยังพูดขอยืมเรื่อย ๆ จนจำเลยรำคาญลุกขึ้นหนีไป ผู้ตายยังตามไปอีกและพูดเป็นเชิงว่าเงินบาทเดียวไม่ให้หรือ แล้วผู้ตายเอาไม้ตีจำเลยก่อนจำเลยจึงทำร้ายตอบไปบ้างเรียกว่าเป็นการกระทำโดยบรรดาลโทษะการลงโทษจำเลยตาม ม.251 นั้น ถ้าหากมีเหตุควรลดโทษจำเลยตาม ม.55 อีกศาลก็ลดโทษตามมาตรานี้ได้ คำรับสารภาพของจำเลยนั้นแม้จำเลยจะรับในบางส่วนถ้าหากเป็นประโยชน์แก่การพิจารณาคดี ก็อยู่ในดุลยพินิจของศาลที่ลดโทษให้ตาม ม.59 ได้

จำเลยกับผู้ตายเป็นญาติกัน วันเกิดเหตุผู้ตายได้พูดขอยืมเงินจำเลย ๑ บาทจำเลยไม่ยอมให้ ผู้ตายยังพูดขอยืมเงินเรื่อย ๆ จนจำเลยรู้สึกรำคาญ ต้องลุกหนีไป ผู้ตายยังตามจำเลยไปอีกแลพูดเป็นเชิงขู่หรือตัดพ้อจำเลยว่า "เงินบาทเดียวมึงให้กู้ไม่ได้หรือ" จำเลยยังไม่ทันตอบประการใด ผู้ตายก็เอาไม้ที่ถืออยู่ที่จำเลยก่อน จำเลยจึงฟันด้วยมีดหัวเสียบที่ถือติดมือมา ถูกผู้ตายที่แขนลึกกะดุกเกือบขาดโลหิตออกมาก รุ่งขึ้นผู้ตายก็ขาดใจตายโดยพิษบาดแผล

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยมีผิดตาม ม.๒๕๑ ลดโทษให้จำเลยตาม ม.๕๕-๕๙ คงให้จำคุก ๑ ปี ๓ เดือน

โจทก์ฎีกา เมื่อศาลลงโทษจำเลยตาม ม.๒๕๑ จะใช้ ม.๕๕ มาลดโทษจำเลยไม่ได้ เพราะ ม.๒๕๑ เป็นการกระทำโดยไม่เจตนาแลว่าการกระทำของจำเลยไม่เข้า ม.๕๕ กับว่าจำเลยมิได้รับสารภาพจะยกมาตรา ๕๙ มาลดโทษจำเลยไม่ได้

ศาลฎีกาเห็นว่าความผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาก็ย่อมมีเจตนาจะทำร้ายมาก่อน แต่หากไม่มีเจตนาจะฆ่าเท่านั้นจึงอาจกระทำโดยบรรดาโทษะได้เหมือนกัน แลเห็นว่าผู้ตายเป็นผู้ก่อเหตุขึ้นก่อนจำเลยจึงฟันเอา การกระทำของจำเลยจึงเข้ามาตรา ๕๕ ส่วนข้อลดโทษตาม ม.๕๙ นั้นเห็นว่าศาลล่างฟังว่าคำรับของจำเลยเป็นประโยชน์ แก่ทางพิจารณา ซึ่งอาจหมายความถึงคำรับของจำเลยบางส่วน ที่ศาลล่างลดโทษให้จึงอยู่ในดุลยพินิจแห่งศาลล่างลดโทษให้จึงอยู่ในดุลยพินิจแห่ง ม.๕๙ หาเป็นการฝ่าฝืนต่อมาตรานี้ไม่ จึง