คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 513/2493

ใต้ถุนเรือนซึ่งมีฝาขัดแตะคั่นห้อง พื้นเป็นดินกลางวันใช้เป็นที่ขายของ กลางคืนขนของขึ้นเก็บบนเรือนก็ถือว่าเป็นบริเวณต่อเนื่องกับตัวเรือน เป็นเคหสถานตามกฎหมาย

โจทก์ฟ้องว่า เวลากลางคืนจำเลยสมคบกันเข้าไปลักทรัพย์ของผู้เสียหายในห้องอันเป็นเคหสถานที่อาศัย จำเลยทั้ง 3 ปฏิเสธได้ความว่า สถานที่ซึ่งจำเลยเข้าไปลักเป็นใต้ถุนเรือนของเจ้าทรัพย์มีฝาขัดแตะกั้นห้องพื้นเป็นดิน กลางวันใช้เป็นที่ขายของ กลางคืนขนของขึ้นเก็บบนเรือน ไม่มีคนนอนใต้ถุนนี้

ศาลจังหวัดชุมพร ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 293ข้อ 1 และข้อ 11 โดยเห็นว่าที่ซึ่งจำเลยเข้าไปลักมิใช่เคหะสถานจำคุกคนละ 8 เดือน

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ที่ซึ่งจำเลยเข้าไปลักทรัพย์เป็นเคหะสถานพิพากษาแก้ให้จำคุกคนละ 2 ปีตามมาตรา 295 นอกนั้นยืน

นายถวิล นายเอี่ยม จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า สถานที่ซึ่งจำเลยเข้าไปลักทรัพย์ มีลักษณะเช่นนี้ต้องถือว่าเป็นบริเวณต่อเนื่องกับตัวเรือนนับว่าเป็นเคหะสถานตามกฎหมาย

พิพากษายืน