คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 513/2493

ใต้ถุนเรือนซึ่งมีฝาขัดแตะกั้นห้อง พื้นเป็นดิน กลางวันใช้เป็นที่ขายของ กลางคืนขนของขึ้นเก็บบนเรือน ก็ถือว่าเป็นบริเวณต่อเนื่องกับตัวเรือน เป็นเคหสถานตามกฎหมาย

โจทก์ฟ้องว่า เวลากลางคืนจำเลยสมคบกันเข้าไปลักทรัพย์ของผู้เสียหายในห้องอันเป็นเคหสถานที่อาศัย จำเลยทั้ง ๓ ปฏิเสธ ได้ความว่า สถานที่ซึ่งจำเลยเข้าไปลักเป็นใต้ถุนเรือนซึ่งมีฝาขัดแตะกั้นห้อง พื้นเป็นดิน กลางวันใช้เป็นที่ขายของ กลางคืนขนของขึ้นเก็บบนเรือน ไม่มีคนนอนใต้ถุนนี้

ศาลจังหวัดชุมพร ลงโทษจำเลยตาม ป.ม.อาญา ม.๒๙๓ ข้อ ๑ และข้อ ๑๑ โดยเห็นว่าที่ซึ่งจำเลยเข้าไปลักมิใช่เคหะสถานจำคุกคนบะ ๘ เือน

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ที่ซึ่งจำเลยเข้าไปลักทรัพย์เป็นเคหสถาน พิพากษาแก้ให้จำคุก คนละ ๒ ปี ตาม ม.๒๙๕ นอกนั้นยืน

นายถวิล นายเอี่ยม จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า สถานที่ซึ่งจำเลยเข้าไปลักทรัพย์ มีลักษณะเช่นี้ต้องถือว่าเป็นบริเวณต่อเนื่องกับตัวเรือน นับว่าเป็นเคหสถานตามกฎหมาย

พิพากษายืน